PD-L1 Yolağını Keşfedin

PD-L1 inhibisyonu, immün yanıtın harekete geçirilmesi için bilimsel açıdan geçerliliği doğrulanmış bir yaklaşım olarak kanser immünite döngüsünün anahtar bir bölümünün düzeltilmesinde önemli bir rol oynamıştır.¹

PD-1 reseptörü, tek bir immünoglobulin değişken benzeri alandan oluşan bir hücre yüzeyi monomeridir. Reseptör 'programlanmış hücre ölümü 1' (PD-1; CD279 olarak da adlandırılır) CD4 + T hücreleri, CD8 + T hücreleri, doğal katil T hücreleri, B hücreleri ve aktive edilmiş monositler üzerinde endüktif olarak eksprese edilir. PD-1 ekspresyonu, T hücresi reseptörü (TCR) veya B hücresi reseptörü sinyallemesi ile indüklenir ve tümör nekroz faktörü ile stimülasyon ile arttırılır.

PD-1 - PD-L yolu, sırasıyla mikroplara etkili bağışıklık tepkileri ve öz toleransın korunması için gerekli uyarıcı ve engelleyici sinyaller arasındaki dengeyi düzenler. PD-1 ve ligandları hem merkezi hem de çevresel tolerans mekanizmalarını etkiler. PD-1 - PD-L yolu, timosit olgunlaşmasının çeşitli aşamalarında kader “kararlarına” katılır.

PD-1, PD-L1 (B7-H1) ve PDL2 (B7 DC) olmak üzere iki bağlanma partnerine sahiptir ve bunların arasında PD-L1, tümör bağışıklık modülasyonundan sorumludur. PD-1'in PD-L1 ile bağlanma afinitesi, PD-L2 için PD-1 arasındaki afiniteden üç kat daha fazladır.

Tümör hücreleri ve hematopoietik hücrelerdeki PDL-1 ekspresyonları, IFN-y ve TNF-a gibi pro-enflamatuar sitokinlerin uyarılması ile belirlenir. PD-L1 çok çeşitli hematopoietik ve hematopoietik olmayan hücrelerde eksprese edilmesine rağmen, PD-L2, makrofajlar, dendritik hücreler (DC'ler) ve IL-4 ve IFN-y salgısında mast hücreleri üzerinde ekspresyonu kısıtlamıştır.

Son zamanlarda PD-L2'nin makrofaj (M8) proteinlerinin itici rehber molekül B (RGMB) ile etkileşime girdiği bildirilmiştir. PD-L2 hakkında birkaç rapor olmasına rağmen, kanser immünosupresyonundaki rolü hakkında çok az bilgi mevcuttur.