Renal Hücreli Karsinom

RCC, böbreklerin dokusunda, spesifik olarak da kanımızı süzen küçük tüplerde (tübüller olarak da bilinir) anormal hücreler geliştiğinde ortaya çıkar.³ Tipik olarak RCC böbrekteki tek bir tümördür; ancak nadir olgularda bir böbrekte ya da her iki böbrekte ortaya çıkan birkaç tümör olabilir.⁴

Yakın tarihte böbrek kanseri alanında kaydedilen ilerlemeye karşın, bu hastalığın bulunduğu insanlar için tedavi seçenekleri etkililikleri açısından hala sınırlıdır.

Kimler RCC açısından risk altındadır?

RCC gelişimiyle bağlantılı çeşitli risk faktörleri vardır. Bunlar iki gruba ayrılabilir:^5,6

Değiştirilemeyen:

• Yaşla birlikte artan insidans (yaklaşık 70 yaşına kadar)
• Cinsiyet (erkeklerde RCC gelişme olasılığı kadınlara kıyasla daha yüksektir)
• Böbreği etkileyen başka genetik hastalıkların varlığı

Değiştirilebilen:

• Sigara kullanımı
• Obezite
• Kan basıncı artışı gibi başka tıbbi bozuklukların varlığı
• Meslek koşulları nedeniyle, metal temizleyici ve kimyasal katkı olarak kullanılan TCE (trikloroetilen) gibi kimyasallara maruz kalma

RCC’nin 3 ana evresi vardır

Tümörün büyüme ve yayılma derecesi, tanı sırasında sınıflandırılan evre belirler. Genel olarak RCC tümörleri lokalize, lokal olarak ileri evre ya da metastatik olarak kategorize edilebilir.^3,7

Lokalize: Böbrekle sınırlı olan tümörler. Lokal ileri evre: Böbreği çevreleyen kan damarları ya da dokulara veya bunların ötesine yayılan tümörler. Metastatik: Vücudun akciğer, kemikler ya da beyin gibi diğer bölgelerine yayılan tümörler.

RCC sıklıkla ileri evrelere kadar semptomatik açıdan sessizdir

Hastalığın bu evresinde pek çok hastada semptom ortaya çıkmaması nedeniyle, lokalize RCC özel bir güçlük oluşturur.³ Ancak hastalığın sıklıkla hastalar başka nedenlere bağlı olarak abdominal tarama tetkikleri yaptırdığında yakalanması⁹ nedeniyle, erken tanı oranları yine de kabul edilebilir düzeydedir.⁸

Hastalığın daha erken evrelerinde hastaların çoğunda herhangi bir açık semptom ortaya çıkmamasına karşın, tümör büyüdükçe en yaygın semptomlar böbreklerin yakınında lokalize olma eğilimi gösterir. RCC semptomları aşağıdakileri içerebilir, ancak bunlarla sınırlı değildir:³

• İdrarda kan varlığı
• Vücudun yan tarafında ağrı
• Abdominal kitle
• Yorgunluk ve iştah kaybı
• Kilo kaybı

RCC’nin erken tanısı kritik önem taşır

Tüm kanser formları gibi, RCC tanısının konması sırasındaki evre, prognoz üzerinde güçlü bir etki gösterir.

RCC tanısı kanserin henüz böbrek dışına yayılmadığı lokalize evrede konulduğunda hastaların %93’ü 5 yıl sonra yaşamaya devam eder. Ancak onda birden fazla oranda hastanın tanıyı fark ettiği metastatik evrede tanı konulduğunda 5 yıldan sonra yalnızca %12’si yaşamını sürdürebilir.⁷ Sağkalım oranları arasındaki bu dev fark, erken tanı ve tedavinin önemini vurgular.

RCC tedavisi için çeşitli seçenekler mevcuttur. Kanserin böbrekte lokalize olduğu erken evrelerde cerrahi girişim etkilidir. İleri evre hastalığı olan bireyler için tedavi seçenekleri kemoterapi, hedefe yönelik tedaviler ve kanser immünoterapilerini içerebilir.¹⁰

• Cerrahi girişim: Lokalize hastalık için, cerrahi girişim hastaların %90’a varan bir bölümünde küratif olabilir¹¹
• Kemoterapi: Hastalığın özel bir tipini oluşturan sarkomatoid RCC’si olan hastalarda kemoterapi kullanılabilir¹²
• Sitokin tedavisi: Bir immünoterapi tipi olan sitokin tedavisi, bazı hastalarda uzun süreli yanıtlar sağlayabilir¹⁰
• Anjiyogenez inhibitörleri: Kanseröz tümörlerin büyümek için kullandığı kan damarlarının formülasyonuyla etkileşen hedefe yönelik bir tedavi¹³
• Tirozin kinaz inhibitörleri (TKI): İleri evre RCC için standart tedavi haline gelmiş olan bir hedefe yönelik tedavi tipi

Dr. Antic bu konuda şunları söylüyor: “Metastatik evrede, tedaviye tam yanıt alınması son derece nadirdir ve defalarca gördüğümüz gibi hastalardaki tümörler tedaviye dirençli hale gelebilir. Tipik olarak 12 aydan kısa bir sürede hastalarda direnç gelişecektir.”

Bu nedenle ileri evredeki RCC formlarının bulunduğu hastalar için ilerlemenin devam etmesi gerektiği açıktır. Kanser immünoterapilerinin kullanımı yoluyla immün sisteme kanserle mücadele etmeye başlayacak gücün kazandırılması, ayrıntılı olarak incelenmesi gereken bir tedavi seçeneğini temsil etmektedir.