Hedefli İlaçların Akciğer Kanserindeki İmmunoterapi ile Kıyaslanabilecek Etkinliği

Akciğer kanseri sadece görülme sıklığı açısından değil aynı zamanda agresif ve yüksek mortalite riski nedeni ile her zaman toplumsal bir halk sağlığı sorunu teşkil etmiştir, bu nedenle klinik çalışmaların temel amacında hemen her zaman ilk hedef akciğer kanserinde sağkalımı uzatmak olmuş ancak ne yazık ki kemoterapi ile ilgili çalışmalarda artmış sağkalım gösterilmiş olsa da devam eden cevap başarısı belli bir süre sonra yerini nüks hastalığa bırakmıştır. İnsan genomik haritasının 2000 yılındaki keşfi bireye özgü tedavilerin yolunu açmakla kalmamış aynı zamanda tümör oluşum yolağındaki mutasyonel hedefleri de ortaya çıkarmıştır. Hedefli ilaçların akciğer kanserindeki hedeflediği mutasyonlar EGFR, ALK, ROS-1, BRAF, KRAS vb olup, en büyük endişe hedefli ilaç tedavilerinde ne zaman direnç gelişeceğidir. Mevcut erken direnç gelişim sebepleri arasında intratümöral heterojenite, saptanan mutasyonun ana onkolojik driver olup olmaması, alterne mutasyonel yolakların gelişmesi en önemli nedenler olarak gösterilmektedir. Bu durum hedefli ilaçların her zaman immunoterapi ile kıyaslanmasına neden olmuş ve süreğen bir başarıdan çok köprü tedavi olabileceği fikrini tartışmalara konu etmiştir. Özellikle immunoterapi ajanları ile kanser tedavisinde elde edilen 5 yıllık gibi uzun süreli sağkalım başarılarının hedefli ilaçlar için ulaşılabilir bir başarı olup olmayacağı özellikle akciğer kanseri gibi çok agresif bir kanser türü için en çok merak edilen konuların başında gelmekteydi. ALK mutant metastatik akciğer kanserli hastalarda Alektinib tedavisinin 5 yıllık sonuçlarının ASCO 2020 kongresinde açıklanması bu soru ve endişelere yanıt açısından oldukça önemliydi. ALEX Çalışmasında ALK mutant metastatik küçük hücreli dışı akciğer kanserli hastalarda 5 yıllık genel sağkalım oranı Alektinib tedavisi ile %62.5 olarak saptanmış, ve daha önemlisi Alektinib tedavisi alan hastaların %34.9’u çalışma verisi toplanma tarihinde halen tedavisini almaya devam ederken, 5 yıllık takip sürecinde de tedaviye bağlı yeni bir yan etki profili gözlenmemiş. Akciğer kanseri ve hedefli ilaç başarısı sadece ALK inhibitörleri ile sınırlı değil aynı zamanda EGFR mutasyon inhibitörlerinden yeni kuşak inhibitörleri de etkinliklerini ikinci basamak tedaviden daha üstün gözüktükleri birinci basamak tedavi sıralarına taşıdılar ve ortalama takip süresi arttıkça aynı ALK inhibitörlerinde olduğu gibi 5 yıllık progresyonsuz ve genel sağkalım başarısı göstereceklerinin sinyallerini vermekteler..