Akciğer Kanseri Hastalarında Diyare ve Kolit Riski

Yapılan araştırmalar akciğer kanserinin, tüm yeni kanser teşhislerinin %12.9'unu oluşturduğunu ve kansere bağlı ölümlerin en yaygın nedeni olduğunu göstermiştir. Tütün kontrolü yoluyla akciğer kanserini önlemeye yönelik artan çabalara rağmen, mevcut sigara içme alışkanlıkları akciğer kanserinin on yıl boyunca dünya çapında kansere bağlı ölümlerin önemli bir nedeni olmaya devam edeceğini göstermektedir. Bilim insanları, PD-1, PD-L1 ve CTA-4'e karşı antikorlar dahil olmak üzere immün kontrol noktası inhibitörleri (ICI) ile yeni tedavilerin, akciğer kanserinin tedavisinde devrim yarattığını vurgulamışlardır. Bu terapiler, T lenfositlerindeki anahtar düzenleyici yolları inhibe ederek kanser hücrelerine bağışıklık tolerans mekanizmalarını bozma yeteneğine sahiptir. Birkaç temel çalışma, anti-PD-1 ajanları ve anti – PD-L1 ajanlarının klinik etkinliğini göstermiştir ve bu durum, gelişmiş küçük olmayan hücre akciğer kanseri (KHDAK) için bu tedavilerin ABD Gıda ve İlaç Yönetimi onayıyla sonuçlanmıştır. Anti-PD-1 ajanları, akciğer kanseri için umut verici bir tedavi stratejisi olmalarına rağmen, bilim insanları sistemik immün aracılı yan etkilerle ilişkili olduklarını belirtmişlerdir. Yakın tarihli bir review makalesine göre, anti-PD-1 ajanları alan hastaların %50'sine varan oranda ortaya çıkan kolit ve diyare en sık bildirilen yan etkiler arasında olmakla birlikte şiddetli olduğunda, bu yan etkiler önemli morbiditeye veya mortaliteye yol açabilmektedir. Akciğer kanserinde anti-PD-1 tedavisi ile ilişkili olarak bildirilen diyare ve kolit insidansı ve ciddiyeti, klinik araştırmalar arasında farklılık göstermektedir. Araştırmacılar yan etkileri nedeniyle anti-PD-1 ajanlarının ne sıklıkla kesildiğinin belirsizliğini koruduğunu belirtmişlerdir.

Diyare ve kolit insidansları ve dereceleri

Yapılan bu çalışmada akciğer kanserinin tedavisinde anti-PD-1 ajanları için son onaylar ve beklenen yaygın alım göz önüne alındığında, monoterapi olarak veya bir CTLA-4 inhibitörü ile kombinasyon halinde kullanılan anti-PD-1 ajanlarıyla diyare ve kolit insidansı sistematik olarak gözden geçirilmeye ve bu yan etkiler nedeniyle tedavinin kesilme oranları belirlenmeye çalışıldığı bildirilmiştir. Çalışmada PD-1, PD-L1 ve CTLA-4 inhibitörleri ile tedavi edilen akciğer kanserli hastalarda diyare ve kolit riskini bildiren prospektif çalışmalar için elektronik veritabanları aranmış, diyare ve kolit insidansları ve dereceleri, standart raporlama kriterleri kullanılarak klinik olarak değerlendirilmiştir. %95 güven aralıklarıyla diyare ve kolit için havuzlanmış insidans ve ağırlıklı nispi risk tahminleri bir rastgele etki modeli kullanılarak tahmin edilmiştir. GİS toksisitesi için devam etmeme insidansının da hesaplandığı bildirilmiştir. Araştırmaya yirmi yedi çalışma dahil edilmiş olmakla birlikte bu çalışmaların, PD-1 inhibitörleri ile on altı çalışma, PD-L1 inhibitörleri ile dokuz çalışma ve PD'ye dayalı stratejileri CTLA-4 inhibitörleri ile birleştiren dört çalışmadan oluştuğu belirtilmiştir. Araştırmacılar tüm dereceli diyare insidansının, anti-PD-1 tedavisi için %9.1 ve anti-PD-L1 tedavisi için %11.0 ve tüm dereceli kolit insidansının, anti-PD-1 tedavisi için %0.9 ve anti-PD-L1 tedavisi için %0.4 olduğunu belirtmişlerdir. Çalışmada tüm dereceli diyare için nispi riskin, anti-PD-1 ve anti-CTLA-4 kombinasyonu ile anti-PD-1 monoterapisine göre daha yüksek olduğu gözlemlenmiştir. Çalışmada anti-PD-1 tedavisinin diyare hastalarının %4,1'inde ve kolitli hastalarının %35,7'sinde kesildiği ve diyare hastalarının %10,1'inde ve kolitli hastalarının %39,9'unda kombinasyon tedavisinin kesilmiş olduğu bildirilmiştir. Sonuç olarak araştırmacılar diyarenin, akciğer kanseri tedavisinde ICI tedavisi kullanıldığında nispeten sık karşılaşılan bir GİS toksisitesi olduğunu belirtmişlerdir. Ayrıca kolit ile daha az sıklıkla karşılaşılmasına karşın ortaya çıktığında genellikle tedavinin kesilmesine neden olduğunu ifade etmişlerdir.