Akciğer Kanseri Hastalarının Tedavi Sonrası Yaşam Kalitesi

Akciğer kanseri hastalarında yaşam kalitesini (QoL) değerlendirmek, onu genel popülasyonla karşılaştırmak ve küresel yaşam kalitesi, fiziksel işlevsellik, duygusal işlevsellik, yorgunluk, ağrı ve dispne ile ilişkili faktörleri tanımlamak üzere bir araştırma yapıldı. Çok merkezli çalışmada, tanıdan 1 yıl veya daha uzun süre hayatta kalan küçük hücreli dışı akciğer kanseri hastalarından gelen veriler enine kesitsel olarak toplandı. Yaşam kalitesi, Avrupa Kanser Araştırma ve Tedavi Örgütü (EORTC), Yaşam Kalitesi Anketi (QLQ) -C30 ve akciğer kanseri modülü QLQ-LC13 ile farklı klinik alt gruplarda değerlendirildi ve yaş, cinsiyet standardize edilmiş genel popülasyon referansı ile karşılaştırıldı.

Hasta, tümör ve tedavi ile ilgili faktörlerin altı primer yaşam kalitesi skalası ile ilişkilerini test etmek için çok değişkenli lineer regresyon analizleri yapıldı. 657 küçük hücreli dışı akciğer kanseri hastası, tanıdan bu yana 3,7 yıllık (1,0-221,2 yıl aralığında) ortanca bir süre ile çalışmaya katıldı. Yaşa ve cinsiyete göre standartlaştırılmış genel popülasyonla karşılaştırıldığında, yaşam kalitesi zararında klinik olarak anlamlı farklılıklar hemen hemen tüm alanlarda bulundu. Akciğer kanseri hastalarının klinik olarak daha kötü global yaşam kalitesine sahipti (10 puan, p <0.001). Tedavisiz 12 ay veya daha uzun süre geçiren hastalarda bu zarar daha düşüktü (8.3), şu anda tedavi gören hastalarda daha yüksekti (16.0). İşlevsellik ve semptom skalalarında, ilgili zararlar dispne (41 puan), rol fonksiyonu (33 puan), yorgunluk (27 puan), sosyal fonksiyon (27 puan), fiziksel fonksiyon (24 puan) ve uykusuzluk (21 puan) şeklindeydi. Tüm primer yaşam kalitesi skalalarında kötü yaşam kalitesi ile ilişkili ana faktör zihinsel sıkıntıydı (p <0.001). Neredeyse tüm primer yaşam kalitesi ölçeklerinde daha iyi yaşam kalitesi ile ilişkili ana faktör daha yüksek fiziksel aktiviteydi ( p <0.001). Yüksek gelirli hastalarda da daha iyi yaşam kalitesi gözlendi ( p <0.01).

Akciğer kanseri hastalarının, aktif tedavi sona erdikten sonra uzun süre devam eden hem fonksiyonel kısıtlamalar hem de semptomlar yaşarlar. Bu, uzun süreli destekleyici bakım sağlamanın önemini vurgulamaktadır.