Alzheimer’da Tau Proteini

Massachusetts General Hospital araştırmacılarının yaptığı araştırma, Alzheimer hastalığında amiloid-beta (A-beta) plaklarının ve protein tau içeren nörofibrilerin beyindeki zararlı etkilerini nasıl oluşturduğuna dair yeni bir ışık tutuyor. Bulgular, biri veya diğeri yerine her iki patolojik proteine ​​yönelik stratejilerin, umut verici tedavi seçenekleri olabileceğini gösteriyor.

Çalışma, a-beta ve tau'nun beyin fonksiyonlarını bozmak için birlikte çalıştığını ve bu bozukluğun belirli yönleri için tau'nun baskın olduğunu gösteren artan kanıtları pekiştiriyor. Bu sinerjiyi engellemenin yollarını bulmak için moleküler düzeyde nasıl etkileşime girdiklerini öğrenmek ise yeni hedef.

Bu yönde yapılan çalışmada ekip, Alzheimer için oluşturdukları fare modelinde sinir aktivitesini ölçtü. A-beta insan formunu aşırı ifade eden bir modelde yapılan deneyler, plakların nöronların hiperaktivitesine yol açtığına dair önceki çalışmalarda elde edilen sonuçları doğruladı. Farklı tau biçimlerini aşırı ifade eden iki fare modeliyle yapılan araştırmalar ise ilk kez, yüksek protein seviyelerinin nöral aktivitede önemli bir azalma ile ilişkili olduğunu buldu.

Tau Daha Baskın

Hem A-beta hem de tau aşırı eksprese eden yeni bir fare modeli ile yapılan deneyler, her iki patolojik proteinin varlığında, a-beta ile ilişkili hiperaktivitenin ortadan kalktığını ve tau'nun nöronal susturma etkisinin baskın olduğunu buldu.

Tau ekspresyonunu bloke eden araştırmacılar, sadece bu proteini aşırı eksprese eden farelerde nöronal aktiviteyi normal seviyelere döndürürken, her iki patolojik proteini eksprese eden hayvanlarda ise nöronal aktivite geri gelmedi.

Yazarlar bulgularının, a-beta bloke edici tedavilerin klinik çalışmalarında neden Alzheimer hastalığı olan hastaların semptomlarını iyileştirmekte zorluk yaşadıklarını açıklamaya yardımcı olabileceğini belirtiyorlar. Araştırma ekibinin elde ettiği bulgular ışığında önerileri a-beta ve tau’yu birlikte hedefleyecek tedavi yaklaşımlarının ele alınması gerektiği yönünde. Çalışma sonucunda iki hedefin birlikte inhibe edilmesi durumunda sinerjistik bir yarar olabileceği düşüncesine varıldı ve elde edilen bulgular, Nature Neuroscience dergisinde yayınlandı.