ANCA-ilişkili Vaskülitlerde Tübülointerstisyel Yaralanmaların Rolü

Mevcut kanıtlar, epidermal büyüme faktörünün (EGF) böbrek hastalıkları olan hastalarda azaldığını ve böbrek fonksiyonunun bozulmasını öngörebileceğini düşündürmektedir. Kısa bir süre önce yayınlanan çalışmada, daha düşük bir idrar EGF düzeyinin daha şiddetli böbrek hastalığı, immün baskılayıcı tedaviye refrakterlik ve son dönem böbrek hastalığı dahil kompozit son noktaya ilerlemenin daha yüksek bir riski ve antinötrofil sitoplazmik antikor (ANCA) ile ilişkili vasküliti (AAV) olan hastalarda tahmini glomerüler filtrasyon hızında (eGFR) en az % 30 azalma ile ilişkili olduğu gösterildi. Çok değişkenli bir Cox regresyon analizinde, idrar EGF / kreatinin, böbrek biyopsisinde yaş, cinsiyet, eGFR, renal biyopside idrar proteini, ANCA tipi ve tedavi protokolleri için ayarlandıktan sonra bileşik son nokta için bağımsız bir belirteç olarak kaldı. Araştırmacılar, idrar EGF / kreatinin, tübüler hasarın derecesini ve ANCA ile ilişkili glomerülonefrit progresyon riskini değerlendirmek için yararlı bir biyolojik belirteç olabileceğini ileri sürdüler.

Şu anda, AAV'deki çalışmalar çoğunlukla glomerüler hasarın biyolojik belirteçleri üzerine odaklandı. Beş yıl önce, Risdon ve arkadaşları, kreatinin klirensindeki azalmanın, tübüler hasarın ciddiyeti ile glomerüler hasar skorlarına göre daha yakın bir korelasyon gösterdiğini gözlemlediler. Bu gözlem, immünoglobulin A nefropatisi, poststreptokokkal glomerulonefrit, mezanşiyal proliferatif glomerülonefrit, membranoproliferatif glomerülonefrit, fokal segmental glomerüloskleroz ve membranöz nefropati gibi farklı glomerülonefrit formları olan hastalarda yapılan çalışmalarda doğrulandı. Bazı çalışmalar interstisyel enflamasyon, interstisyel fibrozis ve tübüler atrofinin AAV'lı hastalarda böbrek hastalığının progresyon riskini değerlendirmede prediktif değere sahip olabileceğini düşündürüyordu. Tek merkezli retrospektif bir çalışmada, ileri interstisyel atrofi/fibrozis, AAV'lı ardışık 169 hastada olumsuz sonuçların güçlü bağımsız bir ön gördürücüsüydü. Ayrıca, sklerotik glomerüler hasar paterni olan hastalar neredeyse evrensel olarak orta veya ciddi kronik interstisyel yaralanmayı gösterdi. Benzer veriler, ANCA ile ilişkili glomerülonefritli 96 hastada 18 ayda interstisyel fibrozis / tübüler atrofi ve böbrek fonksiyonu arasında negatif korelasyon gösteren Hauer ve arkadaşları tarafından bildirildi.

Böbrek Hasarının Biyobelirteçleri

Tübülointerstisyel hasar, ANCA ile ilişkili glomerülonefritte kötü sonuçların güvenilir non-invaziv belirteçlerini geliştirmeye çalışan araştırmacılardan daha az ilgi çekti. EGF, tübüler kompartman yaralanmalarının spesifik bir biyolojik belirtecidir. Daha önce yapılan çalışmalarda, AAV'li hastalarda proksimal tübüler hasarın başka bir biyolojik belirtecinin yani idrar böbrek molekülü 1'in (KIM-1) klinik değeri doğrulanmamıştı. Lieberthal ve arkadaşlarının çalışmasında, idrar KIM-1 konsantrasyonu, ANCA ile ilişkili glomerülonefritin alevlenmesini ve remisyonunu ayırt etmedi. Zhao ve arkadaşları, bir diyabetik nefropatinin sıçan modelinde Bowman kapsülünün hiperplastik pariyetal epitelinde ve glomerüler yumakta KIM-1 ekspresyonunu saptadılar. Bu nedenle, KIM-1 tübülointerstisyel hasarın seçici bir biyolojik belirteci değildir. Kronik böbrek hastalığı olan hastalarda incelenen tübüler epitel hasarının potansiyel olarak ümit verici biyolojik belirteçleri arasında a1-mikroglobulin, β2-mikroglobulin, karaciğer tipi yağ asit bağlayıcı protein, N-asetil-beta-D-glukozaminidaz, nötrofil jelatinaz ile ilişkili lipokalin, retinol bağlayıcı protein ve üriner decoy reseptör 2 vardır. Ayrıca, tübüler atrofi derecesi, kompleman düzenleyici protein CD46'nın ve alternatif kompleman yolak belirteci Bb'nin ekspresyonu ile ilişkilidir.