Artritli Kişilerde Depresyon ve Anksiyete Daha Mı Yaygın?

Günümüzde tahminen 54.4 milyon (%22.7) Amerikalı yetişkin, doktor tanılı artrite sahiptir. 2012 yılında yayınlanan bir raporda, artritli 45 yaş üstü yetişkinlerin yaklaşık üçte birinin anksiyete veya depresyona sahip olduğu, bu grubun içinde de anksiyetenin depresyondan daha yaygın olduğu bildirilmiştir. Artritli erişkinlerdeki ruh sağlığı durumunu inceleyen çalışmalar, büyük ölçüde depresyona, artrit alt tiplerine ve orta yaşlı ve yaşlı yetişkinlere odaklanmış ya da ulusal olarak temsili olmamıştır.

Bu bilgi eksikliklerini gidermek için CDC, 2015–2017 Ulusal Sağlık Mülakat Anketi (NHIS) verilerini analiz etti. Çalışmada 18 yaş üstündeki katılımcılar arasındaki artritli erişkinlerde klinik olarak kaygı ve depresyon belirtilerinin ulusal prevalansı tahmin edilmeye çalışıldı. Artritli erişkinler arasında, yaşa göre standartlaştırılmış anksiyete ve depresyon belirtileri prevalansları, artritsiz erişkinlerdeki %10,7 ve %4,7 oranları ile karşılaştırıldığında sırasıyla %22,5 ve %12,1 olarak tespit edildi. Artritli erişkinlerde anksiyete ve depresyonu ele almak için başarılı tedavi yaklaşımları çok yönlüdür ve taramaları, ruh sağlığı profesyonellerine yönlendirmeleri ve zihinsel sağlığı geliştirmek için düzenli fiziksel aktivite ve öz-yönetim eğitimine katılım gibi kanıta dayalı stratejileri içermektedir.

CDC, 2015, 2016 ve 2017'deki NHIS verilerini birleştirdi ve araştırmaya dahil olan Örnek Yetişkin bileşeninden, bir yetişkin için rastgele bilgi toplandı. 3 yıl süren anketlere cevap verme oranları %53,0 ile %55,2 arasında değişmekteydi ve 3 yıl süre zarfında 93,442 katılımcı örneklemi sağlandı. Örnek yetişkinlerin yaklaşık yarısının (46.742) rastgele seçilen bir alt kümesi, 3 yıl boyunca Yetişkin İşlevselliği ve Engellilik ekini tamamladı. Çalışmada bir bireyin artrite sahip olması "Bir doktor veya başka bir sağlık uzmanı tarafından size artrit, romatoid artrit, gut, lupus veya fibromiyaljiye sahip olduğunuz söylendi mi?" sorusuna yanıt olarak "evet" vermesi olarak tanımlandı.

Genç Artritlilerde Depresyon ve Anksiyete Daha Fazla

Hazırlanan rapor, artritli ABD yetişkinleri arasında klinik olarak ilgili endişe ve depresyon semptomlarına dair ulusal tahminler sunmaktaydı. Amerika Birleşik Devletleri'nde, artrite eşlik eden anksiyete, depresyon veya her ikisine sahip olan 10,3 milyon yetişkinin olduğu tahmin edilmektedir. Anksiyete ve depresyon belirtilerinin görülme sıklığı, artritli erişkinlerde artritsiz olanlara göre daha yüksek ve artritli erişkinler arasında, yaşlı erişkinlere göre daha genç erişkinlerde önemli ölçüde daha yüksekti.

Artrit ve kronik ağrılı erişkinlerde anksiyete ve depresyon belirtileri sırasıyla %31.2 ve %18.7 arasında bildirildi. Artrit hastaları için fiziksel ve zihinsel sağlık yönetimini karmaşıklaştırabilecek kronik ağrı ve endişe veya depresyon arasında potansiyel bir bağlantı vardı. Buna ek olarak bir kişide artrit olması, depresyon tedavisine olan bağlılığın azalması ile ilişkilendirildi ve 2000-2001 yıllarında, artritli ve majör depresyonlu ankete katılan her beş kişiden yaklaşık birinde geçmiş yıl içinde intihar düşüncesi bildirildi. Klinik tabanlı romatizmal hastalık çalışmalarında, hem kaygı hem de depresyon tedaviye verilen yanıtın azalması ve düşük yaşam kalitesi ile ilişkili bulundu. Ek olarak, Ulusal Ruh Sağlığı Enstitüsü, zihinsel sağlık sorunu olan kişilerin yalnızca yarısının tedavi göreceğini tahmin etmektedir. Mevcut analiz, artritli erişkinlerde tedavi prevalansının özellikle kaygı için benzer veya daha düşük olabileceğini göstermektedir.

Anksiyete ve depresyon semptomları prevalansı en yüksek olan artritli yetişkin gruplarının tedavi öncelikleri yüksek olsa da, her göstergenin genel prevalansı, artritsiz yetişkinler ile karşılaştırıldığında artritli tüm yetişkinlerin zihinsel sağlık taramasından fayda sağlayacağını göstermektedir. Araştırmacılar, sağlık hizmeti sağlayıcılarının bu hastaları tarayıp, tedavi ederek ve anksiyete ve depresyon semptomlarını azaltmaya yardımcı olacak etkili bir farmakolojik olmayan strateji olan fiziksel aktiviteyi teşvik ederek yardımcı olabileceklerini belirttiler.