Bebeğinizi Daha Çok Kucaklayarak Onun Karakterini Değiştirebilir Misiniz?

Yeni yayınlanan bir araştırmaya göre bebeklerle oynamak, onların gelecekteki sosyal etkileşimler için hormon sistemlerini şekillendirilmesine yardımcı olabilir. 101 bebek ve anneleri ile yapılan çalışmaya göre, daha sık dokunulan ve konuşulan bebeklerin, yaşamın ilk 18 ayında oksitosin için daha fazla reseptör geliştirdiği tespit edildi. Oksitosin genellikle "aşk hormonu" veya "kucaklama kimyasalı" olarak adlandırılır, çünkü bu hormonun insanlarda ve diğer hayvanlarda ilişki oluşturmada rol oynadığı düşünülmektedir.

Araştırmacılar, bir kişinin oksitosin sisteminin doğumdan sonraki aylarda nasıl geliştiğini merak ettiler. Araştırma ekibi, 101 anne ve bebeklerini çalışma dahil ederek işe başladı. Bebekler 5 aylıkken ekip, anneler ve bebekler 5 dakika boyunca oyuncaklar ve bir kitapla yalnız bırakıldığında her annenin bebeği ile nasıl etkileşimde bulunduğunu gözlemledi. Bu etkileşim, annenin bebeğe ne kadar yakın olduğuna, bebeğin sıkıntısına nasıl tepki verdiğine ve diğer şeylerin yanı sıra göz teması miktarına dayanarak skorlandı. Araştırmacılar benzer bir inceleme seansını, bebekler 18 aylıkken tekrarlandılar ve anne ve bebeklerinin ilişkilerini tekrar skorlardılar.

Anne ile Temas Oksitosini Artırıyor

Bir insanın doğası ile yetiştirilmesinin insan davranışının gelişimine ne oranda etki ettiği yüzyıllardır tartışılmaktadır. Yapılan bu çalışma ile araştırmacılar erken çevreye duyarlı ve epigenetik değişime maruz kalan bir sistem olarak memeli toplumunda kritik rolüyle tanınan insan endojen oksitosin sistemini tanımlayarak bu karmaşık bulmacanın bir parçasını sunmayı amaçladılar. Son zamanlarda yapılan hayvan çalışmaları, erken ebeveyn bakımının, oksitosin reseptörü geni (OXTRm) içindeki korunan düzenleyici alanların DNA metilasyonundaki değişikliklerle ilişkili olduğunu göstermektedir. Yaşamın ilk bir buçuk yılı boyunca davranışsal model ve OXTRm statüsünün modellenmesi sayesinde, bu bulguları 101 insan anne-bebek ölçeğinde incelendi. Araştırmacılar OXTRm'nin bebeklik döneminde dinamik olduğunu ve değişiminin maternal angajman ve davranışsal mizacı yansıtmasıyla tahmin edilebileceğini gösterdiler ve insan davranışında bireysel farklılıkların ortaya çıkmasını kolaylaştıran oksitosin sisteminin çevresel epigenetik düzenlemesinin erken bir pencere için kanıtlar sunduklarını belirttiler.

Bilim insanları bu çalışmanın ilginç bir çalışma olduğunu düşünmelerine rağmen, ebeveynler veya çocuk bakıcıları için bu sonuçların kendi başına pratik sonuçları olmadığının altını çizdiler. Bu tür araştırmalar hala emekleme aşamasında olduğunu belirten araştırmacılar bir çocuğun erken deneyimleri ile sosyal çevresi ve epigenomu arasında açık nedensel ilişkiler bulmanın halen çok zor olduğunu söylediler.