Beyin Sapının Yeme Kontrolü İşlevinin Haritalanması Obezite İçin Daha Etkili Tedavilere Yol Açabilir

Yediğiniz her yemek bir izlenim bırakır; kimi yiyecekleri tekrar tekrar yemek isteği ile bitirirken bazılarından da yaşadığımız nahoş deneyimlerle ilişkilendirerek kaçınırız.

Bu kararın nasıl verildiğine ilişkin sinyaller beynimizin en ilkel kısımları olan beyin sapı veya arka beyinde koordine ediliyor. Bu beyin bölgesi ayrıca ne zaman doyduğumuza ve yemek yemeyi bırakmamız gerektiğine karar vermemize yardımcı olur.

Bugüne kadar, insanların nasıl ve neden kilo aldığı ve aşırı yeme ve obeziteden kaynaklanabilecek hastalıklarla ilgilenen bilim insanları, enerji dengesinin kontrolünde önemli rol oynayan iç içe geçmiş iki sistemin, leptin ve melanokortin sistemlerinin keşfinden sonra beynin hipotalamus adı verilen kısmına odaklandılar.

Nature Metabolism dergisindeki yeni makale, bu beyin bölgesinin dışına bakıyor ve ilgili nöronlara tarafsız bir bakış sunan bir teknik kullanarak, beslenme davranışını kontrol etmek için beyin sapında buluşan çeşitli beyin yollarını gözden geçiriyor.

İç Hastalıkları ve Moleküler & Bütünleştirici Fizyoloji profesörü Dr. Martin Myers: "Hipotalamusun yaptığı her şey beyin sapında birleşir. Beyin sapı, beslenmenin kontrolünde çok önemlidir çünkü midenin şişip şişmediği ve besinlerin alınıp alınmadığı da dahil olmak üzere bağırsaklarınızdan her türlü bilgiyi alır ve bunu bütünleştirir." dedi.

Kopenhag Üniversitesi'nden Dr. Tune Pers ile işbirliği ile yakın zamanda yapılan inceleme, Myers laboratuvarındaki farelerde gıda alımını baskılayan iki farklı beyin sapı devresinin varlığını ortaya çıkaran son bulgular üzerine inşa edilmiştir. Pers ve grubu, yemekten sonra tokluk (veya bulantı) hissi de dahil olmak üzere bir dizi bilinçsiz sürece aracılık eden beyin sapındaki bir bölge olan dorsal vagal kompleks içindeki beyin hücrelerinin tek hücreli haritalamasını kullandı.

İlk yazar Dr. Wenwen Cheng, Myers ve Pers tarafından yayınlanan yeni inceleme makalesi, bu bulguları yeni bir beyin sapı nöronal devreleri modeli oluşturmak ve bunların gıda alımını ve mide bulantısını nasıl kontrol ettiklerini anlamak için diğer yeni keşiflerle birleştiriyor.

Myers: "Bütün bu bilgileri bir araya getirmek hangi nöron setinin şu ya da bu işlevi kontrol ettiğini tahmin etmemizi sağlıyor." dedi.

Bu hücre popülasyonlarının çoğunun yeni ve etkili anti-obezite ilaçları için hedef olduğunu belirtiyor. Örneğin, GLP1 reseptör agonistleri adı verilen ve kan şekerini düşürebilen ve daha az yemenize yardımcı olan bir diyabet ilacı sınıfı buna örnek olarak verilebilir.

"Beyin sapında, uyarırsanız yiyecek alımını durduracak ancak şiddetli hastalıklara neden olacak bir GLP1 nöron popülasyonu var, ancak sizi kötü hissettirmeden yemeyi önleyen başka bir nöron popülasyonu da olabilir." diye ekledi.

Myers, bu nöronların ayrıntılı bir haritasına sahip olmanın ve bu hücre hedeflerini değiştirmenin daha az olumsuz yan etkisi olan ilaçların yapılmasına yardımcı olabileceğini söylüyor.