Bir İPF Mücadelesi – Korkudan Cesarete

Bir İPF hastası yakını Christie, annesinin hastalığı ile nasıl mücadele ettiğini ve hayatına yön vermek için korkularını nasıl kontrol ettiğini anlatıyor:

"Annem Holly'nin hayatını kurtaracak akciğer naklini beklemek, bana içimdeki korku ve cesaret dinamiklerini keşfetme fırsatı verdi. Bu duygular hayatım boyunca itici güçlerdi. 28 yaşındayım, ama annemin ölümcül bir hastalığı olduğu gerçeğiyle yüzleşmek zorunda kalana kadar kendimi bir yetişkin gibi hissetmedim. Evlenmenin yanı sıra, ki bu bence yaptığım en "yetişkince" şeydi, son on yılda yaptığım hiçbir şey kendimi çok "yetişkin hissettirmedi. Yaptığım ya da yapmadığım, yaşamı şekillendiren kararların çoğu korkuyla şekillendi.

Birbirini takip eden üç yılbaşı tatilinde bir sonraki yıldaki hedefim olarak "Korkunun pilotun olmasına izin verme! yazdım. Son yılbaşı gecesi, en kötü kabuslarımdan birinde uyandım, ya da uyuyabilseydim uyanacaktım. Yoğun bakım ünitesinde annemi ziyaret edebilmek için yılın ilk Seattle-San Francisco uçuşundaydım. Korku o zaman bile pilotumdu. Annemin gerçekte nasıl olduğunu bilmeme kaygısı beni ona doğru itmişti. Kötü olsaydı bile -ve öyleydi- bunu kendi gözlerimle görmem gerekiyordu. İdiyopatik pulmoner fibrozisin (İPF) anneme bu kadar kısa sürede ödettiği bedeli görünce şok oldum. Uzun zamandır, bu hastalığın ona ne yapacağını bilmek istemiyordum. En sonunda, bundan kaçınmanın bir yolu olmadığında kabusun ortasına kök saldım ve elimden gelen her bilgiyi emdim. Bir süredir şüpheli olduğum şeyi izledim, dinledim ve işledim…Bu hastalık annemi öldürüyordu.

Ziyaretimizden bir saat kadar sonra tuvalete koştum. Anneme başımın döndüğünü söyleyemedim ve kusmak istedim. Ondan pek çok kez yaptığı gibi beni panik ataktan konuşarak çıkarmasını istemedim. O sıkışık tuvalet kabinin duvarında ağlayıp, yere yığılırken bir şey fark ettim. Korku kesinlikle gitmemişti, ama onunla olan ilişkim değişmişti. Onun iyiliği için kendimde bir güç buldum ve onunla paniği reddetme yeteneği buldum. Daha önce çok az kez korkum üzerinde bu tür bir gücüm olmuştu.

Bu durumu ne görmezden gelebilirdim ne de değiştirebilirdim. Beni korkuttuğu için önemli değilmiş gibi davranamazdım da. Beni yolumun içinde dondurmasına ya da beni tamamen bir başka yöne yönlendirmesine izin vermek yerine korkumla yürümek zorundaydım. Telafi etmeyi öğrendim. Sinirlerim yatıştıktan sonra yürüyüşe çıktım. Kocamı, en iyi arkadaşımı ya da bir dizi inanılmaz destekçimi aradım.

Bununla başa çıktım - ve hala onunla kendimce başa çıkıyorum.

Artık Korkularım Pilot Değil

Korkum annem yaşarken ve kötü de olsa nefes alırken yas tutmamı istedi. Bunun yerine, başarılı tedaviyi görselleştirmeye odaklanmaya çalıştım. IPF ile ilgili tek iyi şey, bir akciğer nakli ile tamamen tedavi edilebilmesidir. Bu yaklaşım bir kürden ziyade tedavi olarak kabul edilir. Çünkü bu durumda hasta, hastalıklı organlarını, yaşam boyu süren diğer zorluklar ve risklerle takas etmiş olur. Bu uç bir durumdur ve herkes için doğru seçim değildir.

Annem nakli denemeye karar verdiğinde, her şeyin yoluna girme şansı olduğunu biliyordum. Aklımı serbest bırakıp kötü sonuçların da var olduğu her ihtimali keşfetmesine izin vermedim. Gerçeği inkar etmedim ama her zaman şeytanları eğlendirmemeyi öğrendim. Birkaç yıldır bu yönüm üzerine çok çalışıyorum. Bir ebeveyni kaybetmenin en büyük tehdidi, bunun kararlılığımı arttırmak için yapılan son test olmasıdır.

Bütün bu deneyim bana korkum hakkında yeni bir bakış açısı kazandırdı. Tüm yetişkin yaşamım boyunca, bunun yenilmez olduğuna ikna olmuştum. Beni çıldırtıyordu. Beni umutsuzluğa çekiyor ve kendinden duyduğum şüphe ile beni tekrar tekrar felç ediyordu. En büyük korkularımdan biriyle yüzleşmek beni korkuya rağmen kararlı olmaya gücü bulmaya zorladı.

Korkusuz muydum? Kesinlikle hayır. Sadece güçsüz olmadığımı öğrendim. Korkum üzerinde kontrol sahibi olmak için büyüdüm. Şimdi ben pilotum ve beni bekleyen fırsatlardan gurur duyduğum bir hayat yaratmak için sabırsızlanıyorum. Bu fırsatlar zaten kendilerini bir bir sunuyorlar, bu anlattıklarım da onlardan biri."