Canlı Donörden Karaciğer Transplantasyonunda Bağışçı Güvenliği Araştırıldı

Karaciğer transplantasyonu, son dönem karaciğer hastalığı için tercih edilen bir tedavi yöntemidir fakat kadavra donör yetersizliği hala sorun teşkil etmektedir. İlk yaşayan verici karaciğer transplantasyonları (LDLT'ler) 1988'de pediatrik alıcılara ve 1993'de erişkin alıcılara uygulanmıştır. LDLT dünya çapında yaygın olarak kullanılmaktadır ve kadavra donörden karaciğer transplantasyonuna (DDLT) etkin ve hayat kurtarıcı bir alternatif haline gelmiştir. LDLT, organın doğrudan bulunabilirliği, düşük alıcı morbiditeli elektif cerrahi ve azalmış birincil disfonksiyon insidansı gibi belirgin avantajlara sahiptir. Alıcılar için iyi sonuçlar sağlanmasına rağmen, LDLT çok karmaşık bir cerrahi prosedür olup donör güvenliği hala önemli bir sorun olmaya devam etmektedir. Yapılan çalışmalarda, sağlıklı karaciğer vericileri için % 0 ila % 67,5 arasında değişen mortalite ve morbidite oranlarını bildirmiştir.

Kore Cumhuriyeti'nde, 2015 yılında her bir milyon kişi başına 18,73 canlı karaciğer bağışı gerçekleştirilmiştir. Kore Organ Transplantasyonu Kayıt Sistemi (KOTRY), 2014 yılında ülke çapında bir organ transplantasyon kayıt sistemi olarak kurulmuştur. Kore’den bir grup araştırmacı, LDLT için risk faktörlerini daha iyi anlamak ve komplikasyon oranlarını doğru bir şekilde belirlemek için büyük ölçekli prospektif bir kohort araştırması yaptılar. Nisan 2014 ile Aralık 2015 arasında prosedürün uygulandığı 832 canlı karaciğer bağışçısının prospektif olarak toplanan verilerini gözden geçirdiler. Donörleri, 59 kişiden oluşan sol lob grubuna ve 773 kişiden oluşan sağ lob grubuna ayırıp incelediler. Greft tipleri ile kalan karaciğer hacimleri ve komplikasyonları arasındaki ilişkileri değerlendirdiler. Ortalama takip süresi 19 aydı.

Çalışma süresi boyunca, 553 erkek ve 279 kadın donörden canlı karaciğer transplantasyonu yapıldı ve prosedürlerden sonra hiç ölüm olmadı. Genel komplikasyonların oranı %9,3, biliyer komplikasyonların oranı %1,7 ve major komplikasyonların (Grade ≥ III) oranı 1,9’du. Greft tipleri ve kalan karaciğer hacmi, genel, biliyer ve majör komplikasyon oranları bakımından dikkat çekici şekilde farklıydı. Major komplikasyonları olan 16 olgudan, 2 safra yolu tıkanıklığı ve 7 safra kaçağı olmak üzere toplam 9’unda biliyer komplikasyonlar vardı. 832 donör arasında, karaciğer naklinden 6 ay sonra ortalama AST düzeyi 23,9 ± 8,1 IU/L, ALT düzeyi 20,9 ± 11,3 IU/L ve toplam bilirubin düzeyi 0,8 ± 0,4 mg/dL’ydi. Araştırmacılar elde ettikleri bulgulara göre, canlı karaciğer vericilerinde biliyer komplikasyonların majör morbidite tipleri arasında en sık görülen tipler olduğu ve donör hepatektominin minimal ve kolaylıkla kontrol edilen komplikasyonlar ile başarıyla uygulanabileceği sonucuna vardıklarını aktardılar.