Çocuklarda Kafa Travması Dikkat Bozukluğu Nedeni Olabilir Mi?

Yapılan yeni bir çalışmaya göre, çocuklarda fiziksel beyin hasarı, genetik riskten bağımsız olarak dikkat eksikliği / hiperaktivite bozukluğunun (DEHB) gelişimine katkıda bulunmaktadır.

Çalışmada, DEHB belirtileri bildiren ve beyin sarsıntısı gibi hafif travmatik beyin hasarı (TBI) öyküsü olan gençlerin, hastalık için artmış genetik riskleri yoktu. Bu etki, DEHB ile ilişkili genlerin küçük kümülatif etkilerinden kaynaklanan gelişimsel DEHB'ye zıt bir durumdu.

Çalışma en az iki DEHB formu olduğunu göstermektedir. Bunlardan biri ailelerden kalıtılan riske dayalı iken diğeri travmatik beyin hasarı sonrası gelişen bir riski kapsamaktadır. İkinci tip, yakın temas sporlarının daha önce fark ettiğimizden daha yüksek travmatik beyin hasarı ile ilişkili olduğuna dair kanıtların arttığı bir dönemde özellikle ilgi çekicidir.

Hafif travmatik beyin hasarı (beyin sarsıntısını içeren) ergenlerde çok yaygındır. Epidemiyolojik veriler, 5 ergenden 1'inde hafif bir travmatik beyin hasarı olduğunu bildirmektedir. Bu oran, çocukların yüzde 50'sinin yaralanmadan kısa bir süre sonra DEHB belirtileri geliştirdiği göz önüne alındığında endişe vericidir. Bu belirtiler çoğu çocukta zamanla ortadan kaybolsa da bazılarında DEHB tanısına dönüşebilmektedir.

Çalışmada araştırmacılar 8-22 yaş arasındaki travmatik beyin hasarı öyküsü olan 418 ve travmatik beyin hasarı olmayan 3,193 olan gençte DEHB belirtilerinin kökenini karşılaştırdılar. Genetik risk skoru, sadece travmatik beyin hasarı olmayan gençlerde artmış DEHB semptom şiddeti ile ilişkiliydi ancak travmatik beyin hasarı olanlarda böyle bir ilişki yoktu. Bu durum da genetik yatkınlığın çocukları beyin hasarı sonrası DEHB'ye karşı daha savunmasız hale getirmesi gibi bir durumun olmadığını gösteriyordu.

Travma Genetik Etkenleri Güçlendirmiyor

Araştırmacılar çalışmada ayrıca bozuklukla ilişkili beyin yapısındaki ayırt edici anormallikleri araştırdılar. DEHB ile ilişkili beyin yapıları ve DEHB semptom şiddeti arasındaki ilişki iki grup arasında benzerdi. Bununla birlikte, iki beyin yarıküresini birbirine bağlayan bağlantıların bir analizi, gruplar arasında DEHB semptomları ile ters ilişki gösterdi. Yapısal bulgular, travmatik beyin hasarı sonrası DEHB'ye neden olan benzer ve farklı nöral mekanizmaların varlığına işaret etmektedir.

Araştırmacılar, gençlerdeki DEHB’yi tedavi etmeyi düşünürken, altta yatan nedenlerin ne olduğunu ve kişiselleştirilmiş bir ilaç yaklaşımına doğru insandan insana ne tür farklılıkların olabileceğini anlamanın önemli olduğunu belirttiler. Bu çalışmanın bulgularına göre, bu kişiselleştirilmiş yaklaşım modeline bir hastanın travmatik beyin hasarı geçirip geçirmediği bilgisinin dahil edilmesi oldukça önemlidir.