Çoğu İlaç Tedavisi Uzun Süreli Osteoartrit Ağrısını Kontrol Etmekte Başarısız

Osteoartrit kronik ve ilerleyici bir hastalıktır. Bununla birlikte bu hastalığın tedavisinde kullanılan ajanlar çoğunlukla kısa süreli dönemler için incelenmektedir. Bu yüzden uzun dönem hastalık yönetimi için net olmayan öneriler ortaya çıkmaktadır.

Yapılan yeni bir çalışmada araştırmacılar, diz osteoartriti için kullanılan ilaçların randomize klinik çalışmalarından elde edilen bulguların uzun dönem (≥12 ay) takip sonuçlarını analiz ettiler. Araştırmacılar, başlangıçtaki ve mevcut olan en uzun tedavi ile 12 aylık veya daha uzun süreli takip (veya başlangıçtaki değişiklik) verilerini topladılar. Bayesian etkiler ağı meta analizi yaptılar.

Çalışmadaki birincil sonuç, diz ağrısındaki başlangıca göre olan ortalama değişimdi. İkincil sonuçlar fiziksel fonksiyon ve eklem yapısıydı (ikincisi eklem alanı daralması olarak radyolojik olarak ölçüldü). Standartlaştırılmış ortalama farklar (SMD'ler) ve %95 güven aralığı ile ortalama farklar (%95 CrIs) hesaplandı. %95'lik CrI'ler boş değeri dışladığında bulgular ilişkilendirme olarak yorumlandı.

Veriler Yeterli Değil

Bilim insanları çalışmada ortalama yaş aralığının 55-70 yıl olduğu, yaklaşık %70’ini kadınların oluşturduğu 22.037 hastayı içeren 47 randomize klinik çalışmayı incelediler. Randomize klinik çalışmalar; analjezikler, antioksidanlar, bifosfonatlar ve stronsiyum ranelat gibi kemik-etken maddeler, non-steroid anti-enflamatuar ilaçlar, hyaluronik asit ve kortikosteroidler gibi eklem içi enjeksiyon ilaçları, osteoartritte glikozamin ve kondroitin sülfat gibi semptomatik yavaş etkili ilaçlar ve cindunistat ve sprifermin gibi onaylı hastalık modifiye edici ajanlar gibi ilaç kategorilerini içeriyordu. 31 müdahale ağrı, 13 müdahale fiziksel fonksiyon ve 16 müdahale eklem yapısı için incelenmişti. Araştırma süresi 1 ila 4 yıl arasında değişmekteydi. Nonsteroid antiinflamatuar ilaç selekoksib ve osteoartritte semptomatik yavaş etkili ilaç glukozamin sülfat için ağrıdaki azalma ile ilişki bulundu, ancak tüm ölçümlerde plaseboya karşı büyük belirsizlik vardı. Ağrı iyileşmesi ile ilişki, sadece 0 ile 100 arasında bir ölçekte ortalama fark kullanılarak analiz edildiğinde ve yüksek önyargı riski altında olan araştırmalar hariç tutulduğu durumlarda, glukozamin sülfat için önemli kaldı. Glukozamin sülfat, kondroitin sülfat ve stronsiyum ranelat için eklem alanı daralmasında iyileşme için ilişkiler bulundu.

Araştırmacılar yaptıkları sistematik derlemede ve diz osteoartritli hastaların çalışmalarının meta-analizinde ve en az 12 ay takipte, plasebo ile yapılan tüm karşılaştırmalarda ağrıdaki değişiklik için etki büyüklüğü tahminleri etrafında belirsizlik olduğunu belirttiler. Diz osteoartriti için ilaçların etkililiği konusundaki belirsizliği gidermek için daha büyük randomize klinik çalışmalara ihtiyaç olduğunu aktardılar.