DEHB`li Çocukların Sadece %10`u Bunu Aşıyor

Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu (DEHB) tanısı konan çocukların çoğunda yaygın olarak düşünüldüğünün aksine bu bozukluğu aşamaz. American Journal of Psychiatry'de 13 Ağustos'ta yayınlanan bir araştırmaya göre, yetişkinlikte kendini farklı şekillerde gösterir ve ömür boyunca artıp azalarak sürmektedir.

Washington Üniversitesi Tıp Fakültesi ve Seattle Çocuk Araştırma Enstitüsünden Psikiyatri ve davranış bilimleri doçenti olan baş araştırmacı Margaret Sibley, "DEHB tanısı konan kişilerin, yaşamda işlerin bazen daha zor yönetildiğinin ve bazen de daha kontrol altında olduğunun hissedilmesinin normal olduğunu anlaması önemlidir" demiştir.

Amerika Birleşik Devletleri, Kanada ve Brezilya'daki 16 kurumdan araştırma yazarları, onlarca yıllık araştırmanın DEHB'yi tipik olarak ilk kez çocuklukta saptanan ve yaklaşık %50 oranında yetişkinlikte süren bir nörobiyolojik bozukluk olarak nitelendirdiğini söyledi. Ancak bu çalışma, çocukların sadece %10'unun tamamen düzeldiğini bulmuştur.

"Çoğu durumda aralıklı remisyon dönemleri olsa da DEHB Multimodal Tedavi Çalışmasında DEHB'li çocukların %90'ı genç erişkinlikte kalıntı semptomlar yaşamaya devam etti" diye yazmıştır.

DEHB, araştırmacılara göre iki ana semptom kümesi ile karakterizedir. Düzensizlik, unutkanlık ve göreve devam etmekte zorlanma gibi dikkatsizlik belirtileri ile hiperaktif ve dürtüsel belirtiler. Çocuklarda bu semptomlar, etrafta koşmak ve bir şeylere tırmanmak gibi çok enerjik görünüm şeklindedir. Yetişkinlerde daha çok sözel dürtüsellik, karar vermede zorluk ve hareket etmeden önce düşünmeme şeklinde kendini gösterir. Bozukluk insanları farklı şekilde etkiler ve yaşamın evresine bağlı olarak farklı görünmektedir.

DEHB'li bazı kişiler ayrıca benzersiz bir aşırı odaklanma yeteneği bildirmektedir. Olimpiyat sporcuları Michael Phelps ve Simone Biles, DEHB tanılarını açıklamıştı.

Sibley, birçok insan DEHB'ye benzer semptomlar yaşayabilse de bozukluğun kabaca nüfusun %5 ila %10'unu etkilediği hesaplanıyor diye açıkladı.

16 yıllık araştırma

Bu çalışma, 8 yaşından 25 yaşına kadar 16 yıl boyunca DEHB olan 558 çocuktan oluşan bir grubu izledi. Kohortta DEHB semptomları olup olmadığını belirlemek için her iki yılda bir sekiz değerlendirme yapıldı. Araştırmacılar ayrıca aile üyelerine ve öğretmenlerine semptomlarını sordular.

Sibley, çocukların %50'sinde DEHB'nin düzeldiği düşüncesinin ilk olarak 1990'ların ortalarında ortaya atıldığını söyledi. Çoğu araştırma, yetişkinlikte çocuklarla yalnızca bir kez bağlantı kurduğunu söyledi. Bu nedenle araştırmacılar, kaybolduğunu düşündükleri DEHB'nin aslında geri geldiğini göremediler.

DEHB ile başa çıkmak

Araştırmacılar, DEHB'nin alevlenmesine neyin neden olduğunu henüz bulamadılar. Sibley bunun stres, yanlış çevre ve sağlıksız yaşam tarzı olabileceğini söyledi. Ayrıca, bir kişi semptomları yönetmek için zaman ayırmıyorsa ve kendileri için en iyi olanı gerçekten anlamıyorsa, semptomlar muhtemelen daha fazla kontrolden çıkacaktır, dedi.

DEHB için iki ana tedavi ilaç ve terapidir. Ancak Sibley, insanların kendi sağlıklı başa çıkma becerilerinin de peşinden gidebileceğini söyledi.

Araştırmacılar, teknik olarak yetişkinlikte DEHB kriterlerini artık karşılamayan çoğu insanın hala DEHB izlerine sahip olduğunu, ancak kendi başlarına iyi idare ettiklerini buldular.

Sibley, 'Anahtar, DEHB'nin müdahale etmediği bir iş veya yaşam tutkusu bulmaktır.' dedi. 'Birçok yaratıcı insanın DEHB'si olduğunu göreceksiniz çünkü DEHB'ye sahip olmalarına rağmen yaratıcı çabalarında başarılı olabiliyorlar, oysa bütün gün bir bilgisayarda çok detay odaklı çalışma DEHB olan bir kişi için gerçekten zor bir iş.'

Sibley, profesyonel yardım alma zamanının, semptomların yaşamınızda bir soruna neden olduğu zaman olduğunu söyledi. Bu, elinizden gelenin en iyisini yapmamayı, diğer insanlarla sorunları, geçinmekte güçlük çekmeyi, sevdikleriniz ve arkadaşlarınızla sağlıklı, uzun süreli ilişkileri sürdürmekte güçlük çekmeyi ve temel günlük görevleri tamamlayamamayı içermektedir.