
Teksas Üniversitesinin 1 Ocak 2016’da yayınlanan, fareler üzerinde yaptığı araştırmaya göre; enflamasyona giden yolda şekerin olumsuz etkisi var. Araştırmaya göre farelerde batı diyetlerine benzer miktarda sükroz alımı şekersiz diyetle kıyasla önemli oranda tümör büyümesine ve metastaza yol açmış. Araştırmacılar bunun kısmen artan 12-LOX sentezi ve 12-HETE denilen yağ asidine bağlı olduğunu düşünmüşler.
Önceki epidemiyolojik çalışmalara göre diyetle şeker alımı enflamasyon ile meme kanseri gelişiminde etken iken, bu çalışmada şekerin meme bezlerine olan etkisi çeşitli fare modelleri üzerinden çeşitli mekanizmalar ile araştırılmış. Özellikle bütün sindirim sisteminde kullanılan sofra şekeri ve yüksek fruktozlu mısır şurubunun, akciğer metastazını kolaylaştırdığını ve 12-HETE salgılanmasını arttırdığını tespit etmişler.
Araştırmacılar farelere 4 diyet çeşidini her fareye bir çeşit olacak şekilde randomize olarak vermişler. 6 ay içerinde nişasta ile beslenen fare grubunun yüzde otuzunda, sükroz diyeti alanların yüzde 50 kadarında anlamlı tümör görülmüş. Ayrıca çalışma sükroz ve früktoz kullanan farelerde akciğer metastaz oranının nişasta ile beslenen farelere göre daha yüksek olduğunu göstermiş.
Meme kanseri risk faktörlerini belirlemek, kamu sağlığı açısından bir öncelik olmalıdır. Araştırmacılara göre orta derece şeker tüketimi kritikken, son yıllarda ABD’de şeker tüketiminin oldukça yükseldiği ve bunun da obezite, kalp hastalıkları ve kanser için ek bir risk oluşturduğu düşünülmektedir. Önceki çalışmalarda şekerin rolü kanser oluşumunda enerji temelli metabolik yolaklara bağlı olarak araştırılmıştı. Bu çalışmada ise şekerin inflamatuar mekanizmalar üzerindeki etkisi araştırıldı.
Araştırıcılara göre özellikle 12-LOX yolakları üzerinden sukroz ve fruktozun meme tümörü büyüme ve metastazını nasıl etkilediği daha ileri çalışmalarla araştırılmaya devam etmeli.
Yan Jiang, et al. A Sucrose-Enriched Diet Promotes Tumorigenesis in Mammary Gland in Part through the 12-Lipoxygenase Pathway. Cancer Res, January 1, 2016 76:24-29 DOI: 10.1158/0008-5472.CAN-14-3432
+ Tüm Referansları Göster