Ebeveynin Destekleyici Olmayan Tepkileri Çocukların Yıkıcı Davranışlarını Arttırıyor

Çocuk üzgün olduğunda, olumsuz duygu ve davranışlar sergilediğinde, bazı ebeveynler strese girerken diğerleri zor durumlar içindeyken de çocuklarıyla konuşabilir. Araştırmalar, bir annenin çocuğunun olumsuz duygu ve davranışlarına olumlu ya da olumsuz tepki vermesinin, çocuğunun duygularını ve davranışını etkin bir şekilde düzenleme becerisi geliştirip geliştirmediğini belirleyebileceğini göstermiştir. Bir çocuğun, kötü bir zamanda ki öfke nöbetiyle baş etmek kolay bir iş değildir. Araştırmalar, ebeveynlerin bu tür durumlarda nasıl tepki verdiklerinin bir çocuğun duygusal gelişiminde önemli bir rol oynayabileceğini göstermektedir.

İllinois Üniversitesi'nden araştırmacılar, yaptıkları yeni bir çalışmada, duygusal zorluklar yaşayan annelerin destekleyici ya da destekleyici olmayan davranışlarının potansiyel belirteçlerini araştırdılar.

Çalışma için, 127 çocuk ve anneleri 5 dakikalık atıştırmalık erteleme görevine dahil edildi. Çocuklar saydam bir yemek kutusu içindeki atıştırmalığı görebiliyordu, ancak atıştırmalığı alabilmeleri için anneleri evrak hazırlarken beklemeleri gerektiği söylendi. Görev hem anneler hem de çocuklar için sinir bozucuydu. Annelerin evrak üzerine yoğunlaşması ve çocuğun atıştırmalık kutusunu açmasını engellemesi, çocuğun oturup atıştırmalık için beklemesi gerekiyordu. Araştırmacılar annelerin destekleyici davranışlarının yanı sıra çocukların olumsuz duyguları ve yıkıcı davranışlarını 15 saniyelik artışlarla gözlemledi ve kaydettiler.

Araştırmacılar, çocukların yıkıcı davranışlarının genellikle minör olduğunu gördüler. Annelerinin kalemini kapmaya ya da dikkatini çekmeye çalıştılar, bazen de kutuyu açmaya çalıştılar, hepsi küçük çocuklar için çok normaldi. Annelerin çocuklarının yıkıcı davranışlarına karşı tepkileri farklıydı. Bunlar arasında, onları atıştırmalıktan uzaklaştırmak için dikkatlerini dağıtmak, duygularını doğruladıkları veya atıştırmalığı neden alamadığını açıklamak gibi destekleyici davranışlar ya da çocuğu görmezden gelmek, fiziksel olarak çocuğu hareket ettirmek veya atıştırmalık kutusunu çocuktan uzaklaştırmak ve çocuğu engellemek gibi destekleyici olmayan davranışlar vardı. Anneler ayrıca çocuklarıyla birlikte potansiyel olarak stresli durumlara nasıl cevap verdikleri konusunda anketler doldurdular.

Duyguları Etiketlemek

Araştırmacılar, 5 dakika süreyle atıştırmalık erteleme görevinde daha düşük seviyede gözlemlenen destekleyici davranışlarıyla ilişkili olarak, çocuklarının yalnızca görev sırasında gösterdikleri davranışlardan daha yüksek caydırıcı davranış düzeyleri gösterdiklerini belirttiler. Daha yüksek stres seviyeleri gösteren anneler için, çocukları 15 saniyelik bir aralıkta yıkıcı davrandıklarında, anneler sonraki 15 saniyelik aralıkta daha az destek gösteriyorlardı. Çocuğun davranışı ile annesinin yanıtı arasında zaman gecikmesi vardı. Araştırmacılar bu zaman gecikmesinin önemli olduğunu da eklediler. Amacın utandırmak ya da cezalandırmak değil, çocuğa duygularını ve bu duyguların nedenlerini açıklayan açık etiketler sunmak olduğunu belirttiler. Araştırmacılar etiketleri kullananmanın sinir bozucu durumlar ortaya çıktığında çocukların kendilerini sözel olarak daha iyi ifade edebilmesine yardımcı olacağını düşünüyorlar.

Araştırmacılar, çoğu araştırmanın, anneye verilen desteğin çocuklara gerçekten faydalı olduğunu gösterdiğini, bunun tersine yaptıkları araştırmada, çocuğun davranışını göz ardı ederek, çocuğu tehdit ederek veya cezalandırarak çocukların kendi duygularını etkili biçimde yönetmeyi öğrenmesinin engellenebileceğini gösterdiğini aktardılar.