Erken Çocuklukta Stres Beyin Matürasyonunu Değiştiriyor

Hayvan ve insan çalışmaları, hem erken yaşamdaki travmatik olayların hem de devam eden stres dönemlerinin nörolojik gelişmeyi etkilediğini göstermiştir, ancak normatif adölesan nöro-olgunlaşma yörüngelerini düzenleyip düzenlemedikleri ve bunların nasıl düzenlendikleri belirsizliğini korumaktadır.

Radboud Üniversitesi araştırmacıları, 37 sağlıklı adölesanı yaklaşık 20 yıl boyunca izledikleri uzun dönemli bir çalışmada, erken yaşamdaki (0-5 yaş) ve devamındaki (14-17 yaş) stres faktörlerinin, (n = 37) gri cevher hacmindeki (GMV) değişikliklere (14-17 yaş) etkilerini belirlemeyi hedeflediler. Zamanlama ve stres tipinin, farklı GMV değişiklikleriyle ilişkili olduğunu gördüler.

1998 yılında, bir yaşındaki 129 çocuk ve ebeveynlerinden oluşan grup ilk kez test edildi. Araştırmacılar 20 yıl boyunca, çocukların ebeveynleri, arkadaşları ve sınıf arkadaşları ile oyun ortamlarını ve etkileşimlerini incelediler. Çocuklar ayrıca MRI taramalarına tabi tutuldular. Daha spesifik olarak, serebral olgunlaşma üzerindeki etkilere baktılar.

Araştırmacılar olumsuz yaşam olayları ve sosyal çevreden olumsuz etkiler olmak üzere iki tip stres seviyesinin, erken çocuklukta (0-5 yaş) ve ergenlikte (14-17 yaş), sosyal ve duygusal işleyişte önemli bir rol oynayan ve strese karşı duyarlı oldukları bilinen prefrontal korteks, amigdala ve hipokampüsün olgunlaşmasına etkilerini incelediler.

Stres Pubertal Gelişimi Hızlandırırken Zihinsel Gelişimi Olumsuz Etkiliyor

Çocukluktaki hastalık ya da boşanma gibi olumsuz deneyimlerden kaynaklanan stresin, ergenlik döneminde prefrontal korteksin ve amigdalanın daha hızlı olgunlaşmasıyla ilişkili olduğunu gördüler. Bununla birlikte, ergenlik döneminde okulda düşük akran saygısı gibi olumsuz bir sosyal ortamdan kaynaklanan stres, beyin bölgesi hipokampusunun ve prefrontal korteksin bir başka bölümünün daha yavaş olgunlaşmasıyla ilişkiliydi.

Araştırmacılar, bulguların erken çocuklukta stresin pubertal gelişmeyi hızlandırdığını, olumsuz adölesan sosyal ortamının, potansiyel zihinsel sağlık etkileri ile beyin olgunlaşmasını bozduğunu gösterdiğini belirttiler. Gecikmiş anterior singulat olgunlaşmasının daha çok antisosyal özellikler ile ilişkili olduğunu aktardılar. Yaptıkları çalışmanın nedensellik için kesin kanıtlar sunmadığını fakat, hayvan çalışmalarına dayanarak, bu mekanizmaların gerçekten nedensel olduğunu öne sürebileceklerini eklediler.