Evde Yapılan Fiziksel Aktivite Meme Kanseri Hastalarına Daha İyi Bir Zindelik Sağlayabilir Mi?

Yakın zamanda yapılan bir araştırma, kardiyorespiratuvar kondisyonlarını desteklemek için evde egzersiz programına giren meme kanseri olan kadınların, kanser tedavisi öncesinde, sırasında veya sonrasında egzersiz yapmayı seçip seçmediklerine bakılmaksızın, 12 ayda benzer sonuçlar elde edebileceğini göstermiştir. Araştırmacılar, üç gruptan birinde evde uyarlanabilir fiziksel aktivite (APA) gerçekleştirmek için 94 meme kanseri hastasını adjuvan bakım sırasında altı aylık APA, adjuvan tedaviden sonra altı aylık APA veya bakım sırasında ve sonrasında 12 aylık APA olarak 1: 1: 1 randomize ettiklerini bildirmişler. Çalışmada ortalama en yüksek oksijen tüketiminin (VO2) düşük ve başlangıçta grupların her birinde benzer olduğu bildirilmiştir. Araştırmacılar birincil son noktanın, her grupta biraz geliştirilmiş ve benzer olan, 12 ayda en yüksek oksijen tüketimi olduğunu belirtmişlerdir. Fransa'daki Limoges Üniversite Hastanesi ve Tıp Fakültesi'nden ortak çalışmanın yazarı Dr. Elise Deluche, kemoterapi almış hastalarda APA programından sonra VO2’nin arttığını ifade etmiştir. Dr. Deluche e-posta ile yaptığı açıklamada, bununla birlikte, adjuvan kemoterapiden sonra APA'ya başlayan hastalarda, VO2 pik değerinin, programın başlangıcından bağımsız olarak bir yılda istatistiksel farklılık olmaksızın arttığını belirtmiştir. Egzersiz programları için araştırmacılar, her çalışma katılımcısına bir bisiklet ergometresi vermiş ve kadınlardan aerobik ve direnç eğitiminden oluşan egzersizleri haftada en az iki kez 54 seans veya 108 seans tamamlamalarını istemişlerdir. Araştırmacılar 6 ayda 81 katılımcı ve 12 ayda 73 katılımcı için sonuçları değerlendirmişlerdir. Bütünleştirici Kanser Terapileri raporu, hastaların çoğunun egzersiz seanslarını %85'inden fazlasını tamamladığını göstermiştir. Araştırmacılar, kendiliğinden bildirilen orta ila şiddetli fiziksel aktivitede gruplar arasında önemli bir fark bulamadıklarını belirtmişlerdir.

Tedavi tamamlandıktan sonra alternatif bir egzersiz seçeneği

Yazarlar, çalışmanın bir sınırlamasının, bunu saptamak için kullanılan anketlerin bu bilgiyi elde etmek için ideal bir araç olmayabileceğine dikkat çekmiştir. Toronto Üniversitesi'nde kinesiyoloji ve beden eğitimi alanında yardımcı doçent olan Amy Kirkham, yazarların çalışmada daha fazla hastası olsaydı, 12 ayda birincil sonlanım noktasında istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar olabileceğini, ancak muhtemelen küçük olacağını ifade etmiştir. Çalışmaya dahil olmayan Amy Kirkham, farklılık olmamasının nedenlerinin muhtemelen, herhangi bir egzersizin gelişmelere neden olabileceği düşük başlangıç ​​zindelik düzeyi ve her üç programda da öngörülen ve zamanlamadan bağımsız olarak etki miktarını sınırlayan düşük egzersiz miktarı ile ilgili olduğunu belirtmiştir. Kirkham, klinisyenler için, çalışmadan elde edilen mesajın, hastaların herhangi bir fiziksel aktiviteden çok fazla faydayı kaybetme riski olmadan hangi egzersiz eğitiminin mümkün olduğunu ve onlar için hangi zamanlamanın en iyi şekilde çalıştığını seçebilecekleri şeklinde olduğunu ifade etmiştir. Son olarak Kirkham, hastalara tedavi sırasında egzersiz yapmaları tavsiye edilirse, bunu yapamazlarsa suçluluk ve endişe yaşayabileceklerini belirtmiş ve bu çalışmanın sonuçlarının, klinisyenlerin tedavi tamamlandıktan sonra alternatif bir egzersiz seçeneği de önerebileceğini göstermekte olduğunu sözlerine eklemiştir.