Gebeliğin Multipl Skleroz Üzerindeki Etkisi

Multipl skleroz (MS) görülme sıklığı kadınlarda erkeklerden 2-3 kat daha fazladır. MS başlangıcı, 20 ila 40 yaşlarındaki kadınlarda görülür yani sıklıkla doğurganlık çağındaki kadınları etkilemektedir, bu da MS'li hastalar ve aileleri için gebelik sorunlarını önemli hale getirir. Gebelik, üçüncü trimestrde relaps hızlarında % 70'lik bir azalma ile ilişkili olarak MS'in doğal bir hastalık düzenleyicisidir. Son üç aylık dönemde relaps oranındaki bu azalma MS için en etkili hastalık iyileştirici tedavilere eşittir. Bu etkinlik göz önüne alındığında, hangisinin gebeliğin korunmasında rol oynadığını belirlemek için çeşitli gebelik faktörleri test edilmiştir ve bazıları faz II klinik araştırmalara çevrilmiştir. Gebelikte koruyucu etkilerin aksine, doğum sonrası dönemde, doğumdan sonra koruyucu gebelik faktörlerinin aniden ortadan kalkmasına veya doğum sonrası dönemin kendine özgü zararlı faktörlerine bağlı olabileceği düşünülen artmış relaps riski mevcuttur.

Emzirmenin MS üzerindeki etkisi net değildir. Bir hastanın doğum sonrası nüksetip etmeyeceği konusunda en iyi ön gördürücü, hamilelik öncesinde aktif relaps MS bulgusudur. Gebelikte ve doğum sonrası dönemde MS'in medikal tedavisi, ilaçların uterustan fetusa ve anne sütüyle bebeğe maruziyet riskleri nedeniyle zorlayıcıdır.

Estradiol ile Progesteron Etkisi

Multipar olmanın, hastalık duyarlılığı veya sakatlık üzerine uzun dönemde yararlı etkileri olup olmadığı bilinmemektedir. Klinik araştırmalar hamileliğin faydalı etkisini simüle etmeyi amaçlamıştır. Hastalığı yönetmek için MS tedavilerinin kullanılması, hem hasta hem de çocuğa en uygun sonucun planlanması için klinisyenin ve hastanın yakından çalışmasını gerektirir. Göz önüne alınması gereken kilit faktörler, MS ilaç kullanımı, hamilelik öncesi, sırasında ve sonrasında görülen relapsların tedavisi ve emzirme arzusunun MS ilaçlarına olan gereksinimi dengelemesi ile ilgili zamanlamadır. Hastalar ve sağlık ekibi birlikte, seçenekleri önceden ana hatlarıyla belirleyerek, gelişmekte olan fetüs veya emzirilen bebeğin ilaçlara maruz kalma riskini azaltarak hastalığı yönetebilir.