Geç Menopoz Kadınların Hafızalarını Koruyor

Daha önce, daha ileri yaştaki menopozun daha uzun bir üreme şansı ile birleştiğini, yıllar sonra daha iyi bir bilişsel performans ile ilişkili olduğunu ileri süren çalışmalar yapıldı. Bununla birlikte, bu çalışmalar özellikle çok büyük bir örneklemi kullanmamış ve bir grup yaş-homojen katılımcıdan yararlanmamıştır.

Araştırmacılar, Tıbbi Araştırma Konseyi Ulusal Sağlık ve Kalkınma Anketi'ne katılan, menopoz dönemindeki yaş ve 43, 53, 60-64 ve 69 yaşlarında sözel bellek (kelime öğrenme görevi) ve işleme hızı değerlendirmesiyle, 1,315 kadının verilerini kullandılar. Doğrusal ve ikinci dereceden yaş terimleri olan, doğal veya cerrahi menopoz ile sınıflandırılan ve hormon replasman tedavisi, vücut kitle indeksi, sigara içme, meslek sınıfı, eğitim ve çocuklukta bilişsel yetenek için uyarlanmış çok düzeyli modeller uyguladılar. Hafıza değerlendirmesi, katılımcılardan 15'er kelimelik listeden mümkün olduğunca çok sayıda kelimeyi hatırlamaları ve bunu üç kez yapmaları istenen bir görevden oluşuyordu. Bu görevde elde edilebilecek maksimum puan 45'ti.

Yaşam Boyu Hormonal Süreçler Üzerine Etki

Araştırmacılar, katılımcıların sözel belleklerinin 43 yaşında ortalama 25,8 kelimeyken, 69 yaşına gelindiğinde 23,3 kelimeye düştüğünü gördüler. Sözel belleğin, daha ileri yaşlarda doğal menopozda arttığını (yılda 0,17 kelime) ve tam ayarlama sonrası zayıflamış da olsa hala bu ilişkinin mevcut olduğunu (0,09) gözlemlediler. Bu korelasyon hormon replasman tedavisinin kullanılmasından etkilenmedi. Ayrıca, araştırmacılar menopoz başlangıcı ve kadınların bilgi işleme yetenekleri arasında bir ilişki bulamadılar.

Araştırmacılar, elde ettikleri bulguların, sadece menopoz geçişinde kısa süreli dalgalanmalar değil yaşam boyu hormonal süreçleri düşündürdüğünü belirttiler. Çeşitli nörobiyolojik çalışmalardan elde edilen kanıtlarla tutarlı olarak bunun sözel bellek ile ilişkili olabileceğini ve mekanizmaların östrojen reseptörü β fonksiyonunu içermesinin muhtemel olduğunu aktardılar. Bu ilişkilerin klinik önemini tam olarak değerlendirmek için daha fazla çalışmaya ihtiyaç olduğuna dikkat çektiler.