Granülomatöz Polianjitisli Hastalarda Miyokard Enfarktüsü ve İnme Riski

Granülomatöz polianjitis (GPA) daha önceleri Wegener’s granülomatozu olarakta bilinen, antinötrofil sitoplazmik antikor (ANCA) ilişkili vaskülitler grubu hastalıklardan biridir. Hastalık küçü-orta çaplı damar enflamasyonu ve akciğerler, böbrekler ve periferik sinir sisteminde nekrozis ve proteinaz-3 ya da miyeloperoksidaza karşı yönelmiş ANCA’ların varlığı ile karakterizedir. Yeni tedavi yöntemleri ile hastaların sağ kalımlarında önemli gelişme sağlansa da hala dikkat çekici uzun dönem morbidite ve mortalite söz konusudur.

Kardiyovasküler hastalıklar (KVH) bu mortalite ve morbiditeye dikkat çekici şekilde katkıda bulunur. Sistemik lupus eritematozus (SLE) ve romatoid artrit gibi diğer enflamatuar immün durumlarda artmış KVH riski ile ilgili birçok çalışma yapılmıştır. Bu hastalıklarda enflamatuar mediyatörlerin ateroskleroz oluşumunu arttırarak KVH riskini arttırdığı düşünülmektedir. Literatürde GPA hastalarında KVH riski ile ilgili çok az bilgi mevcuttur ve GPA hastaları arasında kardiyovasküler sonuçlar bakımında genel popülasyonla karşılaştırıldığı herhangi bir veri yoktur.

Kanada ve Amerika’dan bir grup bilim insanı GPA hastaları arasında akut miyokard enfarktüsü (MI) ve iskemik inme için relatif riski değerlendiren ve genel popülasyondan kontrol grubu ile karşılaştıran bir çalışma yaptılar. Araştırmacılar Kanada’nın British Columbia eyaletinden toplum tabanlı verilerini kullanarak tüm GPA hastaları ile yaş, cinsiyet ve giriş zamanı uyumlu genel popülasyondan bireylerin eşleştirilmiş kohort çalışmasını yürüttüler. GPA vakaları kayıt tarihinden bir ay önce ya da 6 ay sonra oral glukokortikoid, metotreksat, siklofosfamid, leflunomid, azotioprin, siklosporin, mikofenolat ya da rituksimab kullanımı gerektirmekteydi. Araştırmacılar MI ve iskemik inme için insidans oranlarını iki grup arasında karşılaştırdılar ve risk oranlarını hesapladılar.

Araştırmacılar %53,4’ü kadın ve ortalama yaş 57,4 olan 504 GPA vakasından 23’ünde MI ve 18’inde iskemik inme geliştiğini gördüler. Her 1000 hasta yılı başına risk oranını MI için 11,7 ve iskemik inme için 8,9 olarak hesapladılar. 5222 kişilik kontrol grubunda ise 1000 hasta yılı başına ilgili insidans oranları MI için 5,2 ve iskemik inme için 4,2’ydi. GPA hastaları arasında çok değişkenli risk oranları MI için 1,86 ve iskemik inme için 1,5’ti. Yaş, cinsiyet ve giriş zamanı uyumlu KVH oranları GPA tanısından sonraki 1 yıl boyunca en yüksekti.

Araştırmacılar GPA hastaları arasında MI riskinin dikkat çekici şekilde arttığını ve iskemik inmenin non-istatistiksel olarak anlamı bir artmış eğilim olduğunu tespit ettiler. Özellikle tanının erken dönemlerinde bu hasta popülasyonunda risk faktörleri açısından dikkat olunmasının ve komplikasyonların takip edilmesinin çok önemli olduğunu belirttiler.