Hepatoselüler Karsinomlu Hastalarda Yeni Nesil Dizileme

Yapılan çalışmalar, hepatoselüler karsinomun (HCC) dünya çapında kansere bağlı ölümlerin ikinci en yaygın nedeni olduğunu göstermiştir. Kore'de, 2016 yılında HCC'nin ölüm oranı 100.000 kişi başına 21,5 olmakla birlikte HCC, kansere bağlı ölümlerin ikinci önde gelen nedeni olarak sıralanmıştır. HCC'nin başlıca risk faktörleri arasında kronik hepatit B virüsü (HBV) ve hepatit C virüsü enfeksiyonu, aşırı alkol kullanımı, karaciğer sirozu ve aflatoksin B1'e maruz kalma bulunmaktadır. Araştırmacılar alfa-fetoproteinin (AFP), HCC'nin erken tespiti için en yaygın olarak kullanılan biyobelirteç olduğunu belirtmekle birlikte, AFP’nin, erken evre HCC tespiti için zayıf güvenilirliğe ve düşük hassasiyete sahip olduğunu ifade etmişlerdir. HCC için erken bir tanı belirtecinin olmaması, karaciğer rezeksiyonu ve karaciğer transplantasyonu dahil olmak üzere küratif tedaviler için büyük bir zorluk oluşturmuştur.

Araştırmacılar, iyileştirici tedaviden sonra izleme sırasında nüksetmenin erken tespitinin, HCC hastalarında iyileşmiş sağkalım ile ilişkili olduğunu bu nedenle, HCC'nin erken tespiti ve küratif cerrahi rezeksiyondan sonra nüksün izlenmesi için, doğru ve invazif olmayan bir HCC biyobelirtecinin gerekli olduğunu belirtmişlerdir. Dolaşımdaki hücresiz DNA (cfDNA), tümör hücrelerini tespit etmek ve izlemek için invaziv olmayan bir biyobelirteç olma potansiyeline sahiptir. Araştırmacılar, cfDNA'nın prognostik değeri olduğunu ve stratejilerde hedefe yönelik tedaviye uygun hastaları seçmek için yararlı olabileceğini ifade etmişlerdir. Yapılan çeşitli çalışmalar, hem erken hem de ilerlemiş HCC'li hastaların serumlarında ve plazmasında önemli ölçüde daha yüksek cfDNA seviyeleri göstermiştir. Son çalışmalarda ise, HCC ile ilgili genomik değişiklikleri araştırılmış ve hem erken hem de ileri evre HCC örneklerinde TERT promotörü, TP53 ve CTNNB1 (beta-katenin) dahil olmak üzere sık gen varyantları tanımlanmıştır.

Haptosellüler karsinom hastalarında somatik gen varyantları

Yapılan bu çalışmada araştırmacılar, sistemik tedavi görmemiş ilerlemiş HCC hastalarında cfDNA'daki HCC sürücü genlerinin patojenik varyantlarını değerlendirmeyi amaçladıklarını belirtmişlerdir. Çalışmada PCR tabanlı NGS hatalarını azaltmak ve aynı orijinal DNA molekülünden (aynı UMI'lar temelinde) amplifiye edilmiş okumaları ayırt etmek için benzersiz moleküler tanımlayıcıları (UMI'ler) içeren özelleştirilmiş bir hedefli NGS paneli kullanıldığı bildirilmiştir. Araştırmacılar bu çalışmada Haziran 2018 ve Mayıs 2019 tarihleri ​​arasında, Seul St. Mary's Hastanesi'ne başvuran, medyan yaşı 60 olan 17 erkek ve 3 kadın olmak üzere 20 hasta kaydedildiğini ve tüm hastalara, Amerikan Karaciğer Hastalıkları Çalışmaları Derneği ve Avrupa Karaciğer Çalışmaları Derneği'nin kılavuzlarına göre HCC teşhisi konmuş olduğunu belirtmişlerdir. Ayrıca araştırmacılar sirozun 20 hastanın hepsinde mevcut olduğunu, viral hepatit B’nin 15/20 hastada altta yatan karaciğer hastalığının ana etiyolojisi olduğunu bildirmişlerdir. Hastaların çoğunda çoklu nodül olmakla birlikte makrovasküler invazyon ve metastazın sırasıyla 9/20 ve 14/20 hastada mevcut olduğu belirtilmiştir. Yapılan bu çalışma Helsinki Bildirgesi'ne uygun olarak gerçekleştirilmiş olup Seul St. Mary Hastanesi Kurumsal İnceleme Kurulu / Etik Komitesi tarafından onaylanmıştır.

Araştırmacılar 13/20 hastada, 16 TP53 varyantı ve 9 CTNNB1 varyantı dahil olmak üzere iki ana HCC sürücü geninin en az bir patojenik varyantını belirlediklerini ve TP53 ve CTNNB1 varyantlarının, sırasıyla %0.17 ve %0.07 medyan değerleri ile düşük alel frekansları gösterdiğini bildirmişlerdir. Bununla birlikte, TP53 ve CTNNB1 varyantları için sırasıyla 5.543 ve 7.568 medyan değerleri ile varyantların moleküler kapsamı için yeterli olduğu gözlemlenmiştir. Araştırmacılar sonuçlarının, HCC hastalarında somatik gen varyantlarını tanımlamak için cfDNA analizinin kullanımını desteklediğini belirtmişlerdir.