Huntington Hastalığı İçin Daha Erken Tanı ve Tedavi İmkanı

Huntington hastalığı, huntingtin geninde (HTT) artmış CAG tekrarları ile ortaya çıkan otozomal dominant nörodejeneratif bir hastalıktır. Hastalık hem zihinsel hem de fiziksel yeteneklerin giderek bozulmasına neden olur. Bütün insanlar bu gene sahiptir ve çalışmalar sağlıklı gelişim için bu genin gerekli olduğunu düşündürmektedir. Bununla birlikte, mutasyona uğramış formu, belirli nöronların hızlı bozulmasına neden olur ve bu durum ölümle sonuçlanır. Mutant HTT embriyonik gelişim sırasında ve yaşam boyunca eksprese edilmesine rağmen, klinik Huntington hastalığı genellikle yetişkinlikten sonra ortaya çıkar; bir yetişkin 30'larına veya 40'larına ulaşana kadar belirgin değildir. Bir dizi çalışma, mutant HTT ile ilişkili nörogelişimsel değişiklikleri belgelemektedir, ancak bunların tedavi altında geri dönüşümlü olup olmadığı belirsizliğini korumaktadır.

Günümüzde, Huntington hastalığı ile ilişkili semptomlardan sadece depresyon, duygudurum dalgalanmaları ve istemsiz hareket gibi bazı semptomlar tedavi edilebilmektedir. Bu tedaviler Huntington'lu kişinin hastalığa daha kolay dayanmasını sağlarken, hastalığın kendisi ile mücadele etmek için hiçbir etkinlik göstermemektedir.

Nöronal Farklılaşma Tersine Döndü

Fareler üzerinde yapılan yeni bir çalışmada, bir dizi etkinin daha erken görülebildiği keşfedilmiştir. Sütten kesilmemiş transgenik Huntington'lu sıçanlarda ve farelerde çok erken davranışsal, moleküler ve hücresel değişiklikler tanımlanmıştır. Azalmış ultrasonik vokalizasyon, prepulse inhibisyonu kaybı ve artmış risk alma, subventriküler zon kök / progenitör hücrelerinde nöronal farklılaşma kapasitesinin azalması, fare embriyo türevli nöral kök hücrelerin in vitro nöronal ve oligodendrosit farklılaşması in vivo olarak dopaminerjik regülasyonun bozulmalarına eşlik eder.

Çalışmada bu erken ortaya çıkan fenotipin, histon deasetilaz inhibitörü (HDACi) LBH589 ile girişimsel tedavisi denendiğinde, davranış değişiklikleri ve dopaminerjik nörotransmisyon belirteçleri ile in vitro ve in vivo olarak anormal nöronal farklılaşmanın tamamen tersine döndürülebildiği görülmüştür.

Araştırmacılar elde ettikleri verilerin, nörogelişimsel değişikliklerin Huntington hastalığının prodromal evresine katkıda bulunduğunu ve HDACi kullanarak erken, presemptomatik müdahalenin Huntington için umut verici yeni bir tedavi yaklaşımı olduğunu desteklediğini belirtmişlerdir.