İkinci Primer Akciğer Kanseri İle İlişkili Metabolitler

Yapılan çalışmalar akciğer kanserinden kurtulanların ikinci primer akciğer kanseri (SPLC) geliştirme riskinin yüksek olduğunu göstermiştir. Bilim insanları, ilk primer akciğer kanseri (IPLC) için ulusal tarama kılavuzları oluşturulmuş olsa da, SPLC için fikir birliği kılavuzunun mevcut olmadığını ifade etmişlerdir. Ayrıca, SPLC riskine katkıda bulunan faktörler de belirlenmemiştir. Araştırmacılar, serum metabolomik profilini kullanarak, ilk primer akciğer kanserinden kurtulanlar arasında ikinci primer akciğer kanseri riski ile ilişkili iki metabolit belirlediklerini bildirmişlerdir. Bir pilot vaka kontrol çalışmasında, Kaliforniya'daki Stanford Üniversitesi Tıp Fakültesi'nden Dr. Summer Han liderliğindeki bir ekip, SPLC ve IPLC arasında farklılık gösteren metabolit biyobelirteçlerini tanımlamak için serum metabolomiklerini kullanma potansiyelini incelediklerini belirtmişlerdir. Çalışmada Boston Akciğer Kanseri Çalışması'na kayıtlı 82 SPLC vakası ve 82 IPLC kontrolünün serum örneklerine ultra yüksek performanslı sıvı kromatografi-tandem kütleler pektroskopisine (UPLC-MS / MS) dayalı hedeflenmemiş bir metabolomik yaklaşım uygulandığı bildirilmiştir. Rastgele orman ve koşulsuz lojistik regresyon modelleri, SPLC ile ilişkili metabolitleri tanımlanmış olmakla birlikte aday metabolitler, bir SPLC risk tahmin modeline entegre edilmiş ve model performansı, bir risk katmanlandırma yaklaşımı ile değerlendirilmiştir.

SPLC ile önemli ölçüde ilişkili iki metabolit

Araştırmacılar SPLC ile önemli ölçüde ilişkili iki metabolit belirlediklerini ve bu metabolitlerin 5-metiltiyoadenozin (5-MTA; olasılık oranı, 2.04) ve fenilasetilglutamin (OR, 2.65) olduğunu belirtmişlerdir. Çalışmada her metabolitin seviyelerinin, SPLC vakalarında IPLC kontrollerinden kabaca 1.5 kat daha yüksek olduğu gözlemlenmiştir. Araştırmacılar, metabolomik verileri temel klinik özelliklerle entegre eden bir risk tahmin modeli geliştirmişlerdir. Çalışma katılımcılarını tahmini SPLC riskinin çeyrek dilimlerine göre sınıflandırırken, risk-tahmin modeli, en düşük risk çeyreğine kıyasla en yüksek riskli çeyrekte SPLC vakalarının önemli ölçüde daha yüksek bir oranını belirlemiştir ( %68'e karşı %39; P = 0.044) . Araştırmacılar Lung Cancer dergisinde, bunun, seçilen metabolitlere dayalı bir risk tahmin modelinin SPLC vakaları ile IPLC kontrolleri arasında potansiyel olarak ayrım yapabileceğini gösterdiğini açıklamışlardır. Araştırma ekibi, SPLC sürveyansında ve taramasında metabolomiklerden yararlanma potansiyelini değerlendirmek için ileriye dönük doğrulama çalışmalarının yapılmasının gerektiğini belirtmişlerdir. Ayrıca araştırmacılar, bu aday metabolomik biyobelirteçlerin SPLC ile ilişkili olduğu mekanizmaların bilinmediğini de not ettiklerini ifade etmişlerdir.