İtalya`da 79 İBH Hastasında COVID-19 Sonuçları: IG-IBH Çalışması

COVID-19 dünya genelinde hızla büyük bir sağlık aciliyeti haline gelmiştir. İnflamatuar Bağırsak Hastalıklarına (İBH) sahip kişilerde özellikle aktif hastalığı varken ve immünosüpresif tedavi alırken artmış enfeksiyon riski altındadır. COVID-19 karakteristik özellikleri ve sonuçları halen belirsizdir.

İBH hastaları, özellikle steroidler, immünosüpresanlar veya biyolojik ajanlarla tedavi edilirken, genellikle artan bulaşıcı risk altındadırlar. Riskin doğası ve büyüklüğü; immünsüpresan ilacın tipi, hastanın cinsiyeti, yaşı ile değişime uğrar. İmmünsüpresan tedavi fırsatçı viral enfeksiyon riskini arttırır ancak bir çalışma antitümör nekroz faktörü (TNF)-alfa kullanımının fırsatçı viral enfeksiyon riskini azalttığını gösteriyor. Çin ve İtalya’dan gelen ilk veriler, İBH hastalarında ciddi COVID-19 formlarının genel popülasyondan daha düşük olabileceğini ileri sürmektedir. Ölümcül sonuçları olan İBH hastalarında ilk COVID-19 raporları ortaya çıkmaya başlamıştır.

Bu çalışmada, İtalyan prospektif gözlemsel kohort çalışmasına yerleşik İBH tanılı ve teyit edilmiş COVID-19 olan ardışık hastalar alınmıştır. Yaş, cinsiyet, İBH (tip, tedavi ve kliniksel hareket), diğer ek hastalıklar (Charlson Ek Hastalık İndeksi (CCI)), COVID-19 işaret, semptomları ve tedaviler hakkındaki veri COVID-19 sonuçları (pnömoni, hastaneye yatış, solunum terapisi ve ölüm) ile kıyaslanmıştır.

En az 6 aydır yerleşmiş Crohn hastalığı (CD) veya Ülseratif Kolit (UC) tanısı olan ve ayrıca doğrulanmış veya olası bir COVID-19 tanısı olan yetişkin hastalar çalışma için uygun bulundu. Doğrulanmış bir COVID-19 tanısı, bir nazofaringeal sürüntüde PCR onaylı SARS-CoV-2 genom varlığı olarak tanımlandı. Hastalarda viral testten geçmemiş olanlar, enfekte bir kişiyle temas öyküsü varsa, ve beraberinde aşağıdaki belirti ve semptomlardan en az üçü varsa: ateş, öksürük, dyspnoea, dysosmia ve disgeus veya COVID-19 akciğer enfeksiyonu BT bulguları varsa olası bir tanı konuldu. Tüm uygun hastalar için, tıbbi çizelgelerden aşağıdaki verileri toplandı: yaş, cinsiyet, İBH tipi, İBH tedavileri, İBH klinik aktivitesi (UC rektal kanama alt puanı ≥1 ile kısmi Mayo skoru ≥3 , 14 15 ve Harvey-Bradshaw için indeks CD ≥516 olarak tanımlanır), diğer komorbiditeler (Charlson Eştanılık İndeksi (CCI) 17) ile ifade edilir, COVID-19 belirti ve bulguları (ateş, öksürük, dyspnoea, dysosmia / dysgeusia, farenjit, ishal, artralji-miyalji /asteni, rinit, disfoni), COVID-19 için tedaviler ve COVID-19 sonuçları. Bu veriler katılım merkezleri için erişilebilir bir elektronik veri tabanına girildi.

Birincil hedef, İBH'li hastalarda COVID-19'un özelliklerini negatif sonuçlar bağlamında; COVID-19'a bağlı pnömoni gelişmesi (göğüs BT veya radyografi ile gösterilmiştir), hastaneye yatış, solunum tedavisi ve ölüm gibi açıklamaktı. İkincil amaç, İBH'li hastaların temel özellikleri ile negatif COVID-19 sonuçları arasındaki olası ilişkileri araştırmaktı.

11 ve 29 Mart 2020 arasında 79 ardışık COVID-19 tanısı olan İBH hastası kayıt yaptırmıştır. Hastalar 24 İtalyan İBH sevk biriminden birinde Crohn hastalığı (CD) (n = 32) veya Ulseratif Kolit (UC) (n = 47) için tedavi görüyordu. Toplamda 49 hastada COVID-19 pozitif nazofaringeal sürüntü ile doğrulanırken, 30 vaka klinik ve radyolojik işaretlerle doğrulandı.

36 hastanın (%46) COVID-19’a bağlı pnömonisi olduğu anlaşılmış, 22’sinin (%28) hastaneye yatışı yapılmış, 7’si (%9) mekanik olmayan ventilasyona ihtiyaç duymuş, 9’u (%11) sürekli pozitif solunum yolu presoterapisine ihtiyaç duymuş, 2’sinin (%3) endotrakeal entübasyonu yapılmış ve 6’sı (%8) vefat etmiştir. Dört hasta (%6) ciddi İBH alevlenmesi için hastanede yatarken COVID-19 tanısı almıştır.

65 yaş üstü olmak (p=0.03), Ulseratif Kolit tanısı (p=0.03), İBH aktivitesi (p=0.003) ve >1 Charlson Ek Hastalık İndeksi (CCI) skoru (p=0.04) belirgin olarak COVID-19 pnömonisi ile ilişkili, oysaki eş zamanlı İBH tedavileri ilişkili değildi. Araştırmada 65 yaş üstü olmak (p=0.002), aktif İBH (p=002) ve daha yüksek CCI skoru belirgin olarak COVID-19 ilişkili ölümle bağlantılı olduğu ortaya kondu. Aktif inflamatuar bağırsak hastalığı (İBH), yaşlılık ve ek hastalıklar negatif COVID-19 sonucu ile ilişkiliyken, İBH tedavileri ilişkili değildi. Akut İBH alevlenmelerini önlemek, İBH’li hastalarda öldürücü COVID-19’dan kaçınılmasını sağlayabilir. Daha ileri seviyede araştırma gerekmektedir.

Çalışmaya Dair Genel Nüfus Analizi

En sık görülen COVID-19 semptomları ateş (%90), öksürük (%66), dysosmia / dysgeusia (%24), artralji / miyalji(%23), dispne (%19), ishal (%15) ve rino-farenjit(%16) idi. Toplamda 36 hastada (% 46) COVID-19 ilişkili pnömoni vardı, 22'si (%28) hastaneye yatırıldı, 7'si (%9) mekanik olmayan ventilasyona, 9'u (%11) sürekli pozitif solunum yolu presoterapiye (CPAP) ihtiyaç duydu, 2'sine (%3) endotrakeal entübasyon yapıldı ve 6'sı (%8) öldü (şekil 1). CD'li ve UC'li hastalar arasında birlikte kullanılan ilaçlar bakımından önemli fark yoktu: steroidler (p= 0.13), tiyopürinler (p=0.52), anti-TNF(p= 0.11) ve vedolizumab (p= 0.71). Üç CD'li hasta ustekinumab ile tedavi altındaydı, ancak İtalya'da UC hastaları için geri ödenmediği için, bu ilacı UC'li hiçbir hasta almıyordu. Hem infliksimab hem de azatiyoprin almakta olan hastada pnömoni yoktu. Üçlü immünosupresyon altında (steroidler + azatiyoprin +infliximab) olan, eşlik eden sitomegalovirüs (CMV) enfeksiyonu olan ve COVID-19 tanısı ile hastaneye kaldırılan, bir hastada zatürree gelişti ancak tam iyileşme gösterdi. Dört hastaya (%6) ciddi bir İBH alevlenmesi nedeniyle hastaneye kaldırıldıklarında, COVID-19 tanısı konuldu. UC ve CD'li hastalar arasında hastalık aktivitesi açısından (p = 0.13) anlamlı olmayan farklılıklar bulundu.

İBH'li 30 hastada (%38) en az bir komorbidite vardı. Genel popülasyonda, 9'u (%11) esansiyel hipertansiyon, 5'i (%6) koroner kalp hastalığı (KKH) ve 5'i (%6) kronik obstrüktif akciğer hastalığına sahipti. UC'li iki hastanın, antiviral tedavisi ile tedavi edilmiş sitomegalovirüs (CMV) ile ilişkili koliti (%3) vardı. Sekiz hastada (%10) immün sistem aracılı hastalıklar eşlik etti (iki sedef hastalığı, iki ankilozan spondilit, bir romatoid artrit, bir multipl skleroz, bir farklılaşmamış bağ dokusu hastalığı ve bir hipotiroidizm). İmmün sistem aracılı hastalık sıklığı CD'li hastalarda UC'den önemli ölçüde daha büyüktü (7'ye 1, p=0,02). Bir hastada eşlik eden Kaposi sarkomu vardı.

Spesifik COVID-19 Pnömonisi Analizi

Pnömonili 36 hastanın, 26'sında (%72) UC ve 10'unun da CD vardı; toplamda 13'ünde (%36) aktif İBH vardı. Tanı zamanında, 18'i (%50) 5-aminosalisilik asit, 7 (%19) steroid, 3 (%8) tiyopürin, 14 (%39) anti-TNF, 5 (%14) Vedolizumab, 1 (%3) siklosporin ve 1 (%3) filgotinib ile bir klinik çalışmada deneysel ilaç olarak tedavi altındaydı. Hiçbir hasta ustekinumab almıyordu. On beş hastada en az bir komorbidite (%19 sistemik hipertansiyon, %11 KKH ve %5 immün sistem aracılı hastalıklar) vardı. Akut şiddetli İBH alevlenmesi nedeniyle hastaneye yatırılmış olan dört hastanın tümünde, hastanede yatış döneminde COVID-19 zatürreesi gelişti.

COVID-19 pnömonisi riski ve 65 yaş üstü (p = 0.03), UC teşhisi (p = 0.03), orta-şiddetli hastalık aktivitesi(p = 0.02), herhangi bir hastalık aktivitesi (p = 0.003) ve CCI skoru>1 (p = 0.04) (çevrimiçi ek şekil 1 ve tablo 2) arasında anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Tersine, eşlik eden İBH tedavileri ile COVID-19 zatürree riski ilişkili değildi. Eşzamanlı steroid kullanımı ayarlamasından sonra, aktif hastalık önemli ölçüde COVID-19 pnömonisi riski ile ilişkili kaldı (p= 0.01). COVID-19 pnömonisi 22 hastada hastaneye yatmayı gerektirdi(%61),16 hastaya subintensive solunum yardımı gerekti (mekanik olmayan ventilasyon veya CPAP tedavisi, %44), 2 hasta (%6) endotrakeal entübasyon gerektirdi ve 6 hasta (%16) öldü. Hastaneye yatış ve solunum yardımı ihtiyacı aktif İBH hastalarında anlamlı olarak daha sıktı (her ikisi içinde p<0.001). Eşlik eden İBH tedavileri ile COVID-19 pnömonisi için gerekli hastaneye yatma veya solunum tedavileri ihtiyacı arasında bir ilişki bulunamadı.