Kanser Tedavisinde İmmünoterapinin Etkinliği

Kanser, dünyanın en önemli sağlık sorunlarından biri haline gelmiştir. Küresel nüfus projeksiyonları, 2025 yılına kadar her yıl 420 milyon yeni kanser vakasıyla birlikte, önümüzdeki yıllarda kanser vakalarının artacağını öngörmektedir. Geleneksel olarak antikanseri tedavi etmek için ilaçlar ve radyasyonlar kullanılmakla birlikte bu terapiler, yüksek nüks olasılıkları ve sınırlı terapötik etkinlik gibi belirli dezavantajlarla bağlantılıdır. Hedef bölgelerdeki radyasyonun veya kemoterapötik ilaçların klinik yoğunluğu, kabul edilemez yan etkilere katkıda bulunan vücudun çoğunluğunun önemli ölçüde nüfuz etmesiyle sağlanmaktadır. Klinisyenler, son yıllarda immünoterapötik kısımlar kullanarak kanseri güvenle tedavi ettiklerini belirtmişlerdir. Bu stratejinin ayrıca metastaz yapmış kansere karşı etkinliği ve düşük nüks riski dahil olmak üzere birçok faydası bulunmaktadır. Geleneksel tedavilerden farklı olarak, immünoterapi, sistemik terapötik etkinliğe neden olmak için bağışıklık sistemini hedeflemektedir. Bağışıklık kontrol noktası inhibitörleri ile yapılan klinik çalışmalar, muazzam kalıcı yanıtlar göstermiştir.Spesifik olarak araştırmacılar bu yöntemin, bağışıklık sistemini iyileştirerek, bağışıklık tepkisini güçlendirerek ve hedef dışı olumsuz etkileri azaltırken bağışıklık belleğini tetikleyerek tümör metastazını ve nüksetmeyi önleyebileceğini ifade etmişlerdir.

Avrupa Bilim Vakfı Tıbbi Daimi Komitesi, nanotıbbı, hastalığı ve travmatik yaralanmaları teşhis etme, tedavi etme ve önleme, ağrıyı hafifletme, moleküler araçlar ve insan vücudunun moleküler bilgisini kullanarak insan sağlığını koruma ve iyileştirme bilim ve teknolojisi olarak tanımlamışlardır. Geçtiğimiz yıllar, küresel veya küre olmayan NP'ler, nanofilmler, nanotüpler ve nanoteller gibi birçok biçimde asil metallerden, karbondan, ağır metallerden yapılan Nanopartiküller (NP'ler) dahil olmak üzere sayısız nanomalzemenin formülasyonunu ve modülünü ateşlemiştir. Araştırmacılar bu tür nanomateryallerin, teranostiklerde kullanılmak üzere araştırılabilecek özel özelliklere sahip olduğunu belirtmişlerdir. Örneğin karbon nanotüpler, yüksek dayanıklılık ile bilinmekle birlikte itibarlıdır ve demir oksit NP'ler süperparamanyetiktir. Nanotıbbın terapötik avantajlarını artırmak için, özellikle aktif nanotıp hedefleme, tümöre duyarlı nanotıp ve nanotıpın fizyokimyasal parametrelerinin bir ölçeğe ve yüklemeye benzer optimizasyonu gibi çok sayıda yaklaşım geliştirilmiştir.

Nanoteknolojinin immünoterapi ile kombinasyonu

Nanotıp alanında kanser yönetimi için zamanla çeşitli atılımlar olmakla birlikte, bu yaklaşımlar, daha önce bahsedilen tümör mikroçevresel dağılım engellerini çözemeyen tek başına gelişmiş nanotıp üretimine dayanmaktadır. Buna bağlı olarak, Tümör Mikroçevresi (TME) değişikliği, kanser nanotıp dağıtımını iyileştirmek için etkili bir araç olarak kabul edilmiştir. Yapılan bu inceleme, nanotıbbın verimliliği için TME tarafından sunulan engelleri vurgulamayı amaçlamakla birlikte araştırmacılar daha sonra, bu engelleri NP'ler aracılığıyla ve NP'ler ile kombinasyon terapisinde modüle etmek için çeşitli stratejileri vurguladıklarını belirtmişlerdir. İmmünoterapötik stratejiler, klinik öncesi ve klinik çalışmalarda umut verici sonuçlar göstermesine karşın tümör mikro ortamı aşırı derecede immünosupresiftir. Araştırmacılar bu nedenle, laboratuarlardan kliniklere tercümelerin hala sorunlarla karşı karşıya olduğunu ifade etmişlerdir. Son zamanlarda, sağlam immünoterapötik yanıtlar için TME'yi modüle etmek için nanomateryal tabanlı stratejiler geliştirilmiştir. Nanoteknolojinin immünoterapi ile kombinasyonu, iletimi ve tutmayı artırarak ve immünomodülasyon toksisitesini azaltarak immünoterapinin etkinliğini güçlendirmektedir.

Son gelişmeler, TME modifikasyonunun ve olağandışı yapısının tümör büyümesini, invazyonunu ve metastazı kontrol altına almak için etkili bir teknik olduğunu göstermektedir. Araştırmacılar nanoteknolojinin ilaç keşfi alanına girmesiyle artan kanser sorununu ele almak için yeni stratejilerin büyüdüğünü ifade etmişlerdir. TME'nin karmaşıklığı, daha derin nano kemoterapötik tümör emiliminin ve dolayısıyla biyokimyasal mekanizmalarının düzenlenmesinde şimdiye kadar önemli bir provokatif rol göstermiştir. Araştırmacılar bu incelemenin, bilimsel bilgi birikimine katkıda bulunarak, akademi ve endüstriler için iyi bir referans materyal olacağını belirtmişlerdir.