Kırık Kalp Sendromu Malignite ile İlişkili Mi?

Halk arasında "Kırık Kalp Sendromu olarak da bilinen Takotsubo sendromu (TTS), ciddi psikolojik veya fiziksel stres ortamında ortaya çıkabilecek akut bir kalp yetmezliği durumudur. TTS'nin patofizyolojisini açıklamak için çoklu teoriler öne sürülmüş olsa da, bu durumun tam mekanizması halen belirsizliğini korumaktadır. Şimdiye kadar, birkaç olgu sunumu, malignite ve kemoterapi uygualması sırasında TTS oluşumunu tanımlamıştır. Ancak TTS'de gelişimde malignite veya kemoterapinin fiziksel ve duygusal stres açısından nasıl bir rol oynadığı net değildir. Malignitenin kendisinden ziyade malignite tedavisinin TTS gelişimi ile ilişkili olduğu öne sürülmüştür. Uluslararası Takotsubo Kayıt Defteri'nden (InterTAK Kayıt Defteri) gelen verileri kullanan son yayınlarda, akut ortamdaki TTS sonuçlarının akut koroner sendromda (ACS) bulunanlara benzer yüksek morbidite ve mortalite taşıdığını tespit edildi. Bu, klinik seyrin potansiyel olarak üçlü malignite, tedavi ve TTS gelişiminden etkilenebileceği zorlu bir klinik senaryoyu ortaya koymaktadır. Uzmanlar TTS konusundaki anlayışımızı malignite ile ilgili olarak geliştirmek, TTS'nin potansiyel tetikleyicileri, özellikle de daha kötü bir sonuçla ilişkili olanlar için tanısal çalışmayı anlama konusundaki anlayışımızı geliştirmemize yardımcı olabileceğini düşünüyorlar. Malignitenin TTS'li hastaların klinik sonuçları üzerindeki etkisi hakkında sadece çok sınırlı sayıda veri vardır. Küçük ölçekli çalışmalar malignitenin TTS'nin uzun dönem sonuçlarını etkileyebileceğini bildirmiştir.

Yeni yapılan bir çalışmanın amacı, bu hastalardaki klinik özellikteki farklılıkları ve malignitesi olan veya olmayan TTS hastalarında hem kısa hem de uzun vadeli sonuçları araştırmak ve sonrasında bu sonuçları malignitesi olan veya olmayan ACS hastaları ile karşılaştırmaktı.

TTS Hastaları Malignite Açısından İncelenmeli

Çalışmadaki TTS hastaları Uluslararası Takotsubo Kayıt Defteri’nden kaydedildi. TTS kohortu, klinik özelliklerdeki farklılıkları araştırmak ve kısa ve uzun vadeli mortaliteyi değerlendirmek için malignitesi olan ve olmayan hastalara bölündü. Malignitesi olan veya olmayan TTS hastalarının bir alt grubu ile malignitesi olan veya olmayan akut koroner sendrom (ACS) hastaları arasındaki uzun vadeli mortalite ile kıyaslanarak alt grup analizi yapıldı. 1604 TTS hastasının %16.6'sında malignite gözlendi. Malignitesi olan hastalar daha yaşlı ve fiziksel tetikleyicilere sahip olma olasılığı daha yüksekti, ancak malignitesi olmayanlara göre duygusal tetikleyicilere sahip olma olasılığı daha düşüktü. Maligniteli hastalarda uzun dönem mortalite daha yüksekti (P ​​<0.001), kısa dönem sonuçları karşılaştırılabilirdi (P = 0.17). Bir başka alt grup analizinde ise, uzun süreli mortalite, maligniteli TTS hastaları ve kötü huylu ACS hastaları arasında karşılaştırılabilirdi (P = 0.13). Çalışmada malignite, uzun vadeli ölümlerin bağımsız bir belirleyicisi olarak ortaya çıkmaktaydı.

Araştırmacılar çok sayıda TTS hastasının malignite ile ilişkili olduğunu, malignite öyküsü TTS riskini artırabileceğini ve bu nedenle bu hastalarda malignite açısından uygun tarama düşünülmesi gerektiğini belirttiler.