Klinik İzole Sendromdan MS’e Geçişi Tahmin Etmek

MRG kullanılmaya başladığından beri, multipl sklerozun (MS) erken ve kesin teşhisi üzerinde büyük bir etkiye sahip oldu ve 2010 tanı kriterleri bile tek bir ataktan hemen sonra MRG bulguları ile MS tanısı konulmasına izin vermektedir. Klinik olarak izole sendrom olan hastalarda, MR görüntülemesinden bağımsız olarak, başka birçok klinik belirteçin MS ile ilişkili olarak artmış gösterdiği rapor edilmiştir, ancak, mevcut tanı kriterlerine nu belirteçleri eklemenin yararlılığı değerlendirilmemiştir.

İtalya merkezli yapılan yeni bir çalışmada, çoklu biyolojik belirteçlerin, gerçek yaşamdaki klinik uygulamada klinik izole sendromlu hastalarda MS tahmini açısından kullanılabilirliği test edildi. Çalışmada, 2000 ve 2013 yılları arasında kliniğe başvuran klinik izole sendromlu hastalar geriye dönük olarak incelendi. Temel klinik, MRG, nörofizyolojik ve beyin omurilik sıvısı (BOS) verileri değerlendirildi. Ortalama 7,2 yıllık takip sırasında, 243 katılımcının 127'si (ortalama yaş: 31.6) MS geliştirdi. MRG kriterlerine göre düzeltilmiş Cox orantısal risk modelleri sonucunda, başlangıç ​​yaşı, T1 lezyon sayısı ve BOS oligoklonal bantların varlığı, 2 ve 5. yılda MS gelişme riskini önemli ölçüde öngördü. Birden fazla biyolojik göstergenin kullanılması, 2 yıl içinde% 29 (P <.001) ve 5 yılda% 30'a (P <.001)% 30 oranında yeniden sınıflandırmaya imkan verdi. Bu çalışma sonucuna göre MRG’nin yanı sıra birkaç biyolojik belirteçin eşzamanlı olarak eklenmesi, klinik izole sendromlu hastalarda MS gelişimi için risk derecelendirmesinde kullanılabilecek bir yöntemdir.