Klinik İzole Sendromlu Hastalarda BOS Oligoklonal Bantları ve Normal Görünen Beyaz Cevher Hasarı

Tüm merkezi sinir sistemi (MSS) bölgeleri fokal ve diffüz multipl skleroz (MS) patolojisinden etkilenebilir, ancak periventriküler bölgeler, subpial gri madde ve talamus gibi bazı bölgeler diğerlerinden daha fazla etkilenir. Gri ve beyaz cevher lezyon yükündeki bölgesel farklılıkları açıklamak için farklı mekanizmalar önerilmiştir. Örneğin kortikal gri cevher lezyonları dağılımında dıştaki gradyan, örten meningeal dokudaki enflamasyon ve üçüncül lenfoid foliküllerin varlığı ile ilişkili iken periventriküler beyaz cevherdeki yüksek lezyon yükü venöz damarların lokal yoğunluğu ile ilişkilendirilmiştir.

Bununla birlikte, MS patolojisinin ciddiyetindeki bölgesel farklılıklar, lezyonlarla sınırlı değildir, aynı zamanda normal görünen beyaz madde (NAWM) ile de ilgilidir. Prospektif hastalar ve klinik izole sendromları (CIS) içeren MS spektrumunda, beynin ventriküler ve subpial yönleri yanında ve subpial servikal kordda gözlenen daha şiddetli NAWM hasarı ile, gradiyen dışı ciddi bir NAWM hasarı gözlenmiştir. Bu bölgelerin BOS’a yakınlığı ve MS hastalarının BOS’unun olası in vitro nörotoksik etkileri, BOS-çözünür faktörlerin periventriküler NAWM hasar dağılımında rol oynayabileceği hipotezine yol açmıştır.

Yapılan yeni bir çalışmada, kalıcı intratekal enflamasyonun bir belirteci olan beyin-omurilik sıvısı oligoklonal bantlarının (BOS-OKB) varlığı ve periventriküler NAWM hasar gradyanının ciddiyeti arasındaki ilişki değerlendirildi.

BOS taki OKB Varlığı Periventriküler Normal Görünen Beyaz Madde Hasarı ile Bağıntılı

Çalışmaya 34 CIS’lı katılımcı dahil edildi ve beyin omurilik sıvısı oligo-klonal bantları (BOS-OKB) değerlendirmesi yapıldı. Ayrıca, tüm CIS’lı katılımcı ve 24 sağlıklı kontrole beyin MRG taraması yapıldı. Tüm gruplarda periventriküler ve derin NAWM'deki ortalama difüzivite (MD) değerlerini hesaplamak için difüzyon ağırlıklı görüntüleme kullanıldı.

BOS-OKB, test edilen 34 katılımcının 24’ünde (BOS-OKB +) mevcuttu. Periventriküler NAWM MD değerleri CIS hastalarında, BOS-OKB olmayanlara göre anlamlı derecede yüksekti (0,78 ± 0,06 mm3/10−3 karşı 0,72 ± 0,06 mm3/10−3), gruplar arasında derin NAWM MD değerlerinde fark yoktu. Sağlıklı kontrol verilerine göre z skoru ile ifade edilen periventriküler hasar gradyanı, BOS-OKB +'te, BOS-OKB -'den daha belirgindi (0,65 ± 0,05 ve 0,17 ± 0,04). İki grup arasında periventriküler lezyon yükü açısından fark yoktu.

Araştırmacılar, CIS'ta, BOS-OKB'nin varlığının periventriküler NAWM hasar gradyanının şiddeti ile ilişkili olduğunu belirttiler. İntratekal enflamasyonun NAWM hasarı dağılımında rol oynayabileceğini aktardılar.