MS’te Doğal ve Edinsel Bağışıklık Yanıtların Rolü

Multipl skleroz (MS), ciddi özürlülüğe neden olan kronik bir hastalıktır. İmmünolojik, genetik ve histopatolojik çalışmalar ve tedavi çalışmalarından elde edilen sonuçlar, bağışıklık sisteminin hastalık seyrinde önemli bir rol oynadığını göstermiştir. MS hayvan modelleri ve immünolojik araştırmalardan elde edilen bulgular, hastalığın başlaması ve ilerlemesi sırasında bağışıklık sisteminin tutulumunda bir farklılık olduğunu düşündürmektedir. Erken evrede hastalık sürecini MSS'yi hedef alan periferik bağışıklık yanıtının yönlendirdiği, buna karşın ilerleyici fazı MSS içindeki bağışıklık reaksiyonlarının yönlendirdiği ileri sürülmektedir.

Genetik yatkınlık ve çevresel faktörler, MS’te MSS'yi hedef alan bağışıklık yanıtını oluşturmaktadır. Genetik yatkınlık, MS’li hastaların yaşam süresi riskinin yaklaşık % 25'ini oluşturur, bu nedenle genetik ve çevresel faktörler bağımsız risk faktörleri olmayabilir. Çevresel işaretlere spesifik olarak genetik olarak belirlenmiş bir durum, adaptif Th1 veya Th17 tipi immün yanıt olasılığını artırabilir. Bu riski moleküler seviyede tanımlamak için, her SNP için ilişkili genin tanımlanması ve biyolojik etkisinin hem MS’li hastalarda hem de uygun hayvan modellerinde karakterize edilmesi gerekmektedir. Aynı zamanda çevresel bağışıklık bölümü ve MSS'de bağışıklık sistemindeki MS spesifik değişiklikleri sistematik olarak bulabilmek için geniş ve iyi tasarlanmış çalışmalara ihtiyaç vardır. MS ile HLA DRB1*1501 arasındaki güçlü ilişki, diğer otoimmün hastalıklarla birlikte görülmediği için, B hücrelerini ve muhtemelen CD8 + T hücrelerini içeren CD4 + T-hücre bağımlı antijen yanıtlarının, MS’te bağışıklık sistemi için spesifiteyi belirleyebileceğini düşündürmektedir. Hastalık seyrini hedef alan genetik araştırmalar, hastalık ilerlemesinin nörodejenerasyona yatkınlık yaratan genlere mi yoksa MSS'de kronik immün yanıtları modüle edenlere mi daha fazla bağımlı olup olmadığını anlamak için önemli bir adım olacaktır. Bu kritik soruyu cevaplamak için iyi belgelendirilmiş ilerleyici bir hastalık seyri olan büyük kohort hastalarla yapılan araştırmalara ihtiyaç vardır.

Hastalardaki progresif multipl sklerozu hassas bir şekilde tekrarlayan yeni hayvan modelleri geliştirilmelidir. Bu tür modeller, hastalığın ilerlemesinin olası MSS içsel ve dışsal düzenleyicilerini belirlemek ve periferik immüno-modülasyonun az etkili olduğu hastalığın ilerleyici fazı için tedavi stratejileri geliştirmek için önemlidir. Bağışıklık sisteminin rolü hakkındaki anlayışta son yirmi yıldaki artış, MS’li hastalar için daha önce mevcut olanlardan daha etkili tedavilere dönüşmüştür. Önümüzdeki birkaç yıl içinde relapsing–remitting multipl skleroz için ek tedavi seçenekleri sunulması beklenmektedir.