MS’te Kombine Egzersiz Eğitiminin SOCS1, SOCS3 ve BDNF Üzerindeki Etkisi

Multipl Skleroz (MS), merkezi sinir sisteminin enflamasyonu ve nörodejenerasyonu ile karakterize edilen kronik otoimmün hastalıktır. MS'in patogenezi tam olarak anlaşılmamış olsa da, sitokinlerin MS'in bağışıklık patogenezinde önemli bir rol oynadığı bilinmektedir. Thl tarafından üretilen pro-enflamator sitokinler ve Th17 MS patogenezini tetiklerken, Th2 tarafından üretilen anti-enflamatuar sitokinler hastalığı baskılar.

MS'te sitokin dengesizliğinin nedenlerine ilişkin yapılan son çalışmalar, Sitokin Sinyal Baskılayıcıların (SOCS) önemini vurgulamaktadır. Sekiz proteinden oluşan SOCS proteinleri, sitokinlerin aşırı ekspresyonundan dolayı JAK-STAT yolu ile indüklenir ve daha sonra sitokin sinyallemesini düzenleyen negatif geri bildirim sağlar. SOCS1, MS patogenezinde kritik olan pro-inflamatuvar sitokin IFN-γ ve ko-stimülatör molekül CD40'ın etkilerini azaltmaktadır. IFN-γ, hastalık sürecine göre oligodendrositler üzerinde faydalı ve zararlı etkiler üretebilir. Bu nedenle, SOCS1, demiyelinizasyon üzerinde hem faydalı hem de zararlı etkilere sahip olabilir. SOCS3, MS'teki SOCS ailesinin önemli bir üyesidir. Yapılan bir çalışmada, MS hastalarında relaps sırasında SOCS3 seviyesinin düşük ve fosfo-STAT3 seviyesinin yüksek olduğunu ortaya koymuştur. SOCS3'ün STAT-3'ü ve MS hastalarında remisyon sırasında sağlıklı bireylerden daha yüksek olduğu görülen leptin sinyallerini baskılamada etkili olduğu düşünülmektedir.

MS hastalığındaki tedavi yöntemleri, nöroproteksiyonu teşvik etmenin yanı sıra enflamasyonu baskılamak veya modüle etmek üzerine odaklanmaktadır. Beyin Kökenli Nörotrofik Faktör (BDNF), nöronal sağ kalım, nöronal rejenerasyon ve remiyelinizasyon üzerindeki işlevlerinden dolayı MS'de nörodejenerasyonun önlenmesinde önemli bir rol oynamaktadır. MS hastalarının semptomlarının tedavisinde yararlı olan egzersizin enflamasyon ve nöroproteksiyon üzerine etkileri henüz tam olarak anlaşılamamıştır. Egzersizin enflamatuvar ve nörodejeneratif süreçlerdeki rolleri nedeniyle SOCS-1, SOCS3 ve BDNF'yi nasıl etkilediği merak konusudur.

Egzersizin Olumlu Etkisi

Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi’nden araştırmacılar, aerobik ve pilates egzersizi içeren 8 haftalık kombine bir egzersiz antrenmanının, MS hastalarında SOCS1, SOCS3 ve BDNF serum konsantrasyonları üzerindeki etkisini değerlendiren bir çalışma yaptılar. Ayrıca, kombine egzersiz eğitiminin denge, fonksiyonel egzersiz kapasitesi ve yorgunluk gibi fiziksel performans üzerinde ki etkilerini de değerlendirdiler.

Araştırmacılar, 36 MS hastasında ve 18 sağlıklı bireyde serum SOCS1, SOCS3 ve BDNF düzeylerini ve denge, fonksiyonel egzersiz kapasitesi ve yorgunluğu değerlendirdiler. Hastaları randomize olarak, 8 haftalık kombine bir egzersiz eğitimi almak üzere kombine egzersiz grubuna (n: 18) ve kontrol grubuna (n: 18) ayırdılar. Başlangıçta, serum SOCS1, SOCS3 ve BDNF düzeyleri, MS hastalarında ve sağlıklı kontrollerde benzerdi. Araştırmacılar, 8 haftanın sonunda, egzersiz grubunda serum BDNF düzeyi, denge, fonksiyonel egzersiz kapasitesi ve yorgunluğun düzeldiğini, ancak serum SOCS1 ve SOCS3 düzeylerinin anlamlı olarak değişmediğini gördüler. MS2li kontrol grubunda ise, serum SOCS1 düzeyi ve yorgunluk 8 hafta sonra belirgin olarak arttı, ancak serum SOCS3, BDNF, denge ve fonksiyonel egzersiz kapasitesi değişmedi.

Araştırmacılar, MS'li hastalarda kombine egzersiz antrenmanının BDNF'yi ve fiziksel performansı geliştirdiği sonucuna vardıklarını belirttiler. Ancak, MS patogenezinde SOCS proteinlerinin rolünü ve egzersizin SOCS üzerindeki etkisini netleştirmek için daha fazla çalışmaya ihtiyaç olduğunu aktardılar.