Obezite Çocuklarda MS Riskini ve Şiddetini Nasıl Etkiliyor?

Obezitenin, pediatrik multipl skleroz (MS) riskini arttırdığı bilinmektedir, ancak bu durumun hastalık seyri ile ilişkisi hakkında çok az şey bilinmektedir. Bu alanda yapılan çalışmanın amacı, obezitenin pediatrik MS riski ve MS'li çocuklarda birinci basamak tedavi yanıtı ile ilişkisini araştırmaktı.

Yapılan bu tek merkezli retrospektif çalışmada, Almanya, Göttingen, Çocukluk ve Ergenlikte MS Merkezi'nde tıbbi kayıtlar ve veri tabanı kullanıldı. Çalışmaya relapsing remitting pediatrik MS’li ve son 6 ay içinde vücut kitle indeksi (VKİ) ölçümü kaydı olan 453 hasta dahil edildi. Çalışmadaki hastaların hastalık başlangıç tarihleri 28 Nisan 1990 ile 26 Haziran 2016 arasındaydı ve hastaların ortalama hastalık süresi 38,4 aydı. Çalışma verileri ise 14 Temmuz 2016 tarihinden 18 Aralık 2017'ye kadar toplanmıştı.

VKİ'lere ilişkin veriler, Alman VKİ referansları kullanılarak cinsiyete ve yaşa göre sınıflandırıldı ve risk oranı (OR) tahminleri için ülke çapındaki bir çocuk sağlığı anketinden elde edilen 14747 kontrolün VKİ verileriyle karşılaştırılma yapıldı. Temel manyetik rezonans görüntüleme bulguları, birinci ve ikinci MS atakları arasındaki aralıklar, interferon beta-1a veya -1b ile glatiramer asetat ile tedavi öncesi ve sırasında yıllık nüks oranları, glatiramer asetat, ikinci basamak tedavi sıklığı ve Genişletilmiş Engellilik Durum Ölçeği (EDSS) skorları; kilolu olmayan (BMI≤90th yüzdelik), kilolu (BMI> 90-97. yüzdelik) ve obez (BMI> 97. yüzdelik) hastalar arasında karşılaştırıldı.

Çocuklarda Tedavi Dozlarında VKİ Göz Önünde Bulundurulmalı

Toplamda 306'sı (%67.5) kadın olan ve MS tanısı sırasındaki ortalama yaşları 13.7 olan pediatrik MS'li 453 hasta çalışmaya dahil edildi. Tanıda 126 hasta (% 27.8) aşırı kilolu ya da obezdi, her iki cinsiyette de istatistiksel olarak anlamlı iki kat MS ile ilişkili obezite vardı (kızlarda OR, 2.19;% 95 CI, 1.5-3.1; P <.001 vs erkek OR, 2.14). % 95 CI, 1.3-3.5; P = 0.003). Kilolu olmayan hastalarla karşılaştırıldığında obez hastalarda, birinci basamakta interferon beta ve glatiramer asetat ile daha fazla relaps hızı (ARR, 1.29 ve 0.72; P <.001) ile daha yüksek oranda ikinci basamak tedavi oranı mevcuttu (21 [% 56.8) ] 37 vs 48 [% 38.7] 124; P = .06). Öte yandan hastalar arasındaki temel nörolojik görüntüleme bulguları, birinci ve ikinci MS atakları arasındaki aralık, ön tedavi nüksleri ve EDSS ilerleme skorları VKİ ile bağıntılı değildi.

Araştırmacılar bu çalışmada, artan pediatrik MS riskinin obezite ile ilişkili olduğunun ve obez hastalar birinci basamak ilaçlara iyi cevap vermediğinin ortaya konduğunu belirttiler. Bu durumu değiştirilmiş farmakokinetik tedaviye cevapta en muhtemel faktörler olarak ortaya çıktığını ileri süren bilim insanları, sağlıklı kiloya ulaşmanın veya dozu VKİ'ye göre ayarlamanın tedaviye yanıtı artırabileceğini düşündüklerini belirttiler.