Otizmli Çocukların Annelerinin Yarısı Depresif Belirtilere Sahip

UCSF (University of California - San Francisco) araştırmacıları, otizm spektrum bozukluğu (OSB) olan çocukların annelerinin yaklaşık %50'sinin 18 ay boyunca depresif semptom düzeyinin yüksek olduğunu ve aynı dönemde nörotipik çocukları olan anneler için oranların çok daha düşük olduğunu (%6 - 13.6) bildirdi.

Geçmiş araştırmalar, depresyonu olan bir ebeveyne sahip olan çocukların zihinsel sağlık ve davranış sorunları yaşama riskini artırdığını öne sürerken bu çalışma farklı bir noktaya değindi.

Çalışmanın ilk yazarı olan UCSF Psikiyatri Bölümü'nde yardımcı Doçent Danielle Roubinov, "Annelerin daha fazla depresyon semptomu olmasının çok fazla stres yaşayan otizmli çocuklar da dahil olmak üzere çocukların davranış sorunlarını arttırmadığını bulduk. Bu şaşırtıcı ve iyi bir haberdi." dedi.

UCSF Psikiyatri ve Davranış Bilimleri Bölümü Profesörü ve çalışmanın kıdemli yazarı Elissa Epel, "Özel ihtiyaçları olan bir çocuğun ebeveyni olmak zor bir iştir. Bu kronik stresin prototipik bir örneğini oluşturur; bu nedenle stresin sağlık üzerindeki etkilerini inceleyen çalışmalarımızda bu annelere odaklanıyoruz." dedi.

Epel: "Bu örneklemde, daha fazla depresyonu olan annelerin ortalamaya göre yaşlanma karşıtı hormon klotho düzeyinin daha düşük ve bağışıklık hücrelerinin daha yaşlı olması gibi daha hızlı biyolojik yaşlanma belirtilerine sahip olduğunu zaten biliyoruz. Burada depresyonun çocukları üzerindeki etkisini anlamak istedik." diye ekledi.

Tek Yönlü Bir Sokak
Araştırmacılar, çocuklardaki davranış sorunlarının OSB durumundan bağımsız olarak ileride annelerde depresyon semptomlarını arttıracağını öngörüyor. Ancak annelerdeki depresyon ileride çocuklarda davranış sorunları artışına yol açmadı.

Roubinov: "Anne depresyonunun çocuklardaki semptomların kötüleşmesine yol açmadığı bulgusu, özellikle OSB olan çocukların annelerinin hissettiği suçluluğu hafifletmeye yardımcı olması açısından önemlidir. Bu bulguların, annelere bu yüksek stresli durumda kronik bakım sunmalarının depresyona yol açabileceğini bildirip, depresyonlarının çocuklarının davranış sorunlarını daha da kötüleştirmediğine dair güvence vereceğini umuyoruz." dedi.

Mevcut çalışmada, araştırmacılar 18 ay boyunca 86 anne-çocuk ikilisinde anne depresyonunu ve çocukların davranış sorunlarını tekrar tekrar ölçtüler. Çocukların yarısında OSB diğer yarısında nörotipik bozukluk vardı. Çalışmadaki çocukların yaş aralığı 2 ile 16 arasındaydı, ancak çocukların çoğu (%75) ilkokul çağında veya daha küçüktü.

Anne depresyonu anneler tarafından doldurulan Depresif Belirtiler Envanteri kullanılarak ölçülmüştür. Çocuk davranışı, öfke nöbetleri, saldırganlık ve meydan okuma gibi dışsallaştırma davranışlarına odaklanan Çocuğun Zorlayıcı Davranış Ölçeğine ilişkin anne bildirimi aracılığıyla ölçülmüştür.

OSB Bağlamında Anne Depresyonu ve Çocuk Davranışı Üzerine Az Sayıda Çalışma
Anne depresyonu ve çocuk davranış sorunları arasındaki çift yönlü ilişkiler önceki araştırmalarda bildirilmiştir. Ancak az sayıda çalışma otizmli ailelerde bu ilişkileri incelemiştir.

Roubinov, otizmli ailelerin daha fazla evlilik çatışması, daha düşük ilişki tatmini ve diğer birçok zorluk yaşama eğiliminde olduğunu söyledi. "Stresli bir aile ortamı, aile üyelerine yayılabilir ve anne ve çocuk ilişkisini değiştirebilir. Anne ve çocuk zihinsel sağlığı arasındaki bağlantının bir çocuğun otizmli olması gibi yüksek stresli bir aile sistemi bağlamında farklı olup olmadığını görmek istedik." dedi.

Çalışma, OSB olan çocuğa sahip ailelerin yüksek düzeyde stres yaşadıklarını kabul etse de, yazarlar stresin onların tek tanımlayıcı özelliği olmadığını belirtmekte temkinli davranıyor.

Roubinov: "Otizmli çocukların annelerinin çoğu çocuklarıyla yüksek düzeyde duygusal yakınlık ve olumlu etkileşimler bildiriyor. Bunlar destekleyici programlara temel oluşturabilecek önemli deneyimlerdir." dedi.

Araştırmacılar daha sonra ebeveynlik stresini yönetmeye yardımcı olmak için tüm ebeveynlere farkındalık dersleri verdi. Epel: "Birçok araştırma, farkındalık eğitiminin ebeveynlik stresine yardımcı olabileceğini gösterdi ve ayrıca ebeveynlerimizin zihinsel sağlıklarının iyileştiğini gördük. Kronik stresin sağlık üzerindeki etkileri göz önüne alındığında, ebeveynlerin çocukları için özel hizmetlere ek olarak olağanüstü duygusal desteğe ihtiyacı var. Çocukların desteklenmesi kadar ebeveynlerin desteklenmesi de hayati önem taşıyor." dedi.