Otizmli Genç Yetişkinler Ciddi Depresyon Riski Altında

Depresyon sık görülen bir ruhsal bozukluktur ve otizm spektrum bozukluğu (ASD) olan erişkinlerde de sık görülür, ancak bu ilişkiyi inceleyen longitudinal populasyon tabanlı çalışmalar yoktur. ASD'de artmış depresyon riskinin ortak bir aile temeline sahip olup olmadığı ve birlikte ortaya çıkan zihinsel sakatlıklardan farklılık gösterip göstermediği iyi bilinmemektedir.

ASD'li bireylere yetişkinlikte depresyon tanısı konma olasılıklarının genel popülasyondan ve otizme sahip olmayan kardeşlerinden daha fazla olup olmadığının inceleyen ve bu risklerin zihinsel engelliliğin varlığı veya yokluğu ile farklılık gösterip göstermediğini araştıran bir çalışma yapıldı.

Bu nüfus tabanlı kohort çalışmasında, Ocak 2001 ile Aralık 2011 arasında İsveç'in Stockholm şehrinde (n = 735096) ikamet eden tüm çocukları ve gençleri (yaş aralığı, 0-17) kapsayan toplam nüfus kayıtları bağlantılı Stockholm Gençlik Kohortu kullanıldı. Verilerin analizi 5 Ocak - 30 Kasım 2017 arasında gerçekleştirildi. Depresif bozuklukların klinik tanısı Stockholm Yetişkin Psikiyatri Polikliniği ve İsveç Ulusal Hasta Kaydı kullanılarak belirlendi.

İlerleyen Yaşta Depresyon Riski

Katılımcılar 2011 yılına kadar takip edilen 27 yaşın altındaki 223.842 bireyden oluşuyordu. Bunların 4073'ünde (ortalama yaşları, 21,5; % 65,9'u erkek; 2927'si zihinsel engelli değil ve 1146'sı zihinsel engelli) ASD tanısı mevcutken, 219.769'unda (ortalama yaş, 22,1; % 50,9 erkek) ASD tanısı yoktu. 27 yaşına gelindiğinde, ASD tanısı konan bireylerin % 19,8'i (n = 808) ve genel popülasyonun % 6,0'sı (n = 13.114) depresyon tanısı aldı. Depresyon tanısı riski, zihinsel engelliliği olmayan ASD'de zihinsel yetersizliği olan ASD'li bireylerden daha yüksekti. ASD'li bireylerin adolesan olmayan öz ve üvey kardeşleri genel popülasyondan daha yüksek bir depresyon riski taşıyordu. ASD tanısı olmayan öz kardeşleri ile karşılaştırıldığında, ASD'li bireyler genç erişkinlikte 2 kattan fazla depresyon tanısı riski taşıyorlardı.

Araştırmacılar çalışmanın sonuçlarına göre, ASD’li bireylerin, özellikle de zihinsel engelli olmayan ASD’li bireylerin, genel popülasyona göre genç yetişkinlik döneminde depresyon riskinin daha yüksek olduğunu belirttiler. Bu ilişkinin paylaşılan ailevi sorumluluk ile açıklanmasının muhtemel olmadığını aktardılar. ASD ve depresyon arasındaki bağlantının değiştirilebilir yollarını tanımlamak için yapılacak gelecekteki araştırmaların, koruyucu müdahale yöntemleri geliştirilmesine yardımcı olabileceğine dikkat çektiler.