Pankreas Kanseri için Tarama Yapılmalı Mı?

Pankreas adenokarsinomu, Amerika Birleşik Devletleri'nde erkek ve kadınlar arasında kansere bağlı ölümün üçüncü en yaygın nedenidir. Bu nedenle, yakın tarihli bir çalışmanın amacı, ABD Önleyici Hizmetler Görev Gücünü bilgilendirmek için pankreas adenokarsinomunun taramasının yararlarını ve zararlarını sistematik olarak incelemekti.

Sistematik incelemeye görüntüleme tabanlı tarama yapılan pankreas adenokarsinomu (örneğin, ailede pankreas kanseri öyküsü, kişisel başlangıçlı diyabet öyküsü) için risk faktörü olan veya olmayan yetişkinlerin çalışmaları; taramada yakalanan veya asemptomatik pankreas adenokarsinomu olan yetişkinlerdeki tedavi çalışmaları dahil edildi. Dahil edilen çalışma tasarımları randomize klinik çalışmalar, randomize olmayan kontrollü müdahale çalışmaları, referans standardı ile teşhis doğruluğu çalışmaları, kohort çalışmaları ve vaka kontrol çalışmalarıydı (sadece zararların değerlendirilmesi için). Tamamen pankreas kanseri ile ilişkili genetik sendromlarla bilinen popülasyonlardan oluşan çalışmalar ise analizin dışında tutuldu.

Çalışma kapsamında iki araştırmacı bağımsız olarak özetleri ve tam metin makaleleri gözden geçirdi. Veriler, teşhis verimini hesaplamak için nicel olarak analiz edildi ve anlatısal olarak sentezlendi. Çalışmadaki ana sonuç ve ölçütler sırasıyla;

• mortalite,
• morbidite veya yaşam kalitesi,
• tarama testlerinin tanısal doğruluğu,
• herhangi bir tarama veya tedavi zararı

şeklinde idi.

Asemptomatik Hastalar İçin Daha Fazla Kanıt Gerekli

Ağırlıklı olarak pankreas adenokarsinomu için yüksek ailesel risk taşıyan popülasyonlarda yapılan 13 adil kalite prospektif kohort tarama çalışması (N = 1317) analize dahil edildi. Taramanın morbidite veya mortalite üzerindeki etkisi veya tarama ile saptanan pankreas adenokarsinomu için tedavinin etkinliği hakkında bir çalışma bildirilmedi. Hiçbir çalışma tarama testlerinin tanısal doğruluğunu değerlendirmemiş olsa da, 13 çalışmanın tümü tanısal verimi bildirmişti. Endoskopik ultrason, manyetik rezonans görüntüleme ve/veya bilgisayarlı tomografi tabanlı tarama kullanan çalışmalarda verimler, 0 ila 75 vaka arasında değişiyordu. Ailesel risk artışı olan 1156 erişkinde toplamda 18 pankreas adenokarsinom vakası, 161 ortalama riskli erişkinde 0 olgu tespit edildi. Taramanın prosedürel zararlarını değerlendiren 8 çalışmada (n=675), ilk taramanın hiçbir ciddi zararı bildirilmedi. İki çalışmada (n=271) tarama ile ilgili psikososyal zararlara dair kanıt bulunamadı. Cerrahi zararlara dair kanıtlar ise sınırlıydı.

Uzmanlara göre ailesel riski yüksek olan gruplarda görüntüleme tabanlı tarama, pankreas adenokarsinomunu sınırlı miktarda minimal zarar bulgusu ile tespit edebilir. Bununla birlikte, taramanın aile hastalık riski yüksek olan gruplarda morbidite ve mortalite üzerine etkisinin henüz çalışılmadığını belirten uzmanlar ortalama risk popülasyonlarında veri bulunmadığına dikkat çektiler. Günümüzde tarama ile saptanan pankreas adenokarsinomu için cerrahi müdahalenin yararlarını veya zararlarını değerlendirmek için sınırlı kanıt vardır. Araştırmacılar bu konunun daha iyi anlaşılabilmesi için daha detaylı çalışmalara ihtiyaç olduğunu vurguladılar.