PDL1 Ekspresyonu İle Klinik Değişkenler ve Gen Mutasyon Tipleri Arasındaki İlişki

Kemoterapi ile birlikte pembrolizumab, nivolumab ve atezolizumabı içeren immünoterapi, mutasyonlara yol açmadan küçük hücreli olmayan akciger kanseri (KHDAK) hastaları için birinci veya ikinci basamak standart tedavi haline gelmiştir. Etkili immünoterapi oranının nispeten daha düşük olduğuna dikkat etmek önemlidir ve bu nedenle immünoterapiden fayda görebilecek uygun hastaların belirlenmesi çok büyük önem taşımaktadır. Bilim insanları, PDL1 ekspresyonunun, immünoterapinin etkinliğini ve prognozunu tahmin etmek için önemli bir marker olarak hizmet ettiğinin iyi bilindiğini belirtmişlerdir. Aslında çalışmalar, klinik değişkenler ve gen mutasyon türleri dahil olmak üzere birçok faktörün PDL1 ekspresyonunu etkileyebileceğini göstermiştir. Örneğin, daha yüksek yoğunlukta PD-L1 ekspresyonu sigara içenlerde daha sık gözlenmiş olmakla birlikte daha fazla paket yılı ile ilişkilendirilmiştir. Bilim insanları, PDL1 ekspresyonu ile klinik değişkenler ve gen mutasyon türleri arasındaki ilişkinin daha kapsamlı bir şekilde anlaşılmasının, immünoterapi alan hastaların etkililiğini ve prognozunu daha iyi tahmin etmek ve immünoterapiye ilaç direnci mekanizmasını keşfetmek için büyük önem taşıdığını vurgulamışlardır. Bununla birlikte, yüksek PDL1 ekspresyonu olan tüm hastalar, klinik uygulamada immünoterapiden yararlanamamaktadırlar. Bu nedenle araştırmacılar, PDL1 ekspresyonunu spesifik gen mutasyon tipleri ile birleştirilirse immünoterapiden fayda görecek hastaları daha doğru seçmenin mümkün olduğunu ifade etmişlerdir. Her PD1 / PDL1 inhibitörünün kendi bağımsız özelliklerine sahip olması ve boyanmasının farklı antikorlardan gelmesi dikkat çekicidir ve bu nedenle, eşleşen PD1 / PDL1 inhibitörlerinin etkinliğini tahmin etmek için spesifik PDL1 ekspresyonunu analiz etmek gerekmektedir.

PDL1 yüksek ifadesi üzerindeki risk faktörleri

Araştırmacılar yaptıkları bu çalışmada, PDL1 ekspresyonu ile klinik değişkenler ve gen mutasyon tipleri arasındaki ilişkiyi, küçük hücreli dışı akciğer kanseri olan daha önce tedavi görmüş hastalarda atezolizumab’a karşı dosetaksel çalışmak için bir faz 3, açık etiketli, çok merkezli randomize kontrollü çalışma olan OAK klinik çalışmasından analiz ettiklerini bildirmişlerdir. OAK çalışmasından doğrulanmış PDL1 ekspresyonu ve gen mutasyonu bilgileri olan KHDAK hastaları çalışmaya dahil edilmiş olup PDL1 yüksek ifadesi üzerindeki risk faktörlerini analiz etmek için lojistik regresyon orantılı model uygulanmıştır. Çalışmada biyobelirteç değerlendirilebilir popülasyon (BEP), bu hastalar arasındaki gen mutasyon bilgilerini analiz etmek için tarandığı bildirilmiştir. Araştırmacılar yüksek frekanslı gen mutasyonlarının, farklı PDL1 ekspresyonlarına göre tarandığını, ayrıca, farklı gen mutasyon türlerine göre genel sağkalım (OS) farkını analiz etmek için log rank testi uygulandığını belirtmişlerdir. Çalışmaya toplam 838 KHDAK hastası dahil edilmiş olup beyaz hastalarda PDL1 ≥%1 olma olasılığının daha yüksek olduğu gözlemlenmiştir. Araştırmacılar , ERBB4, EP300, PREX2, SLIT2, EPHB1 ve IGF2R mutasyonlarının yüksek PDL1 ekspresyonu olan hastalarda yüksek frekanslı mutasyonlar olduğunu ve EGFR, SMARCA4, EPHA5, FAT1, STK11, TET2 mutasyonları olan hastalarda negatif PDL1 ekspresyon grubunda görülme olasılığının daha yüksek olduğunu belirtmişlerdir . Atezolizumab alan KEAP1, TP53 ve EPHA5 mutasyonları olan hastalarda, bu gen mutasyonlarından hiçbirine sahip olmayanlara kıyasla daha kötü sağkalım bulunabilmektedir. Daha da önemlisi, atezolizumab alan KEAP1, EPHA5, TP53 mutasyonları olmayan PDL1 yüksek hastalar için, bunların tümü sırasıyla 22.47, 22.18 ve 23.33 ay ile nispeten daha uzun medyan sağkalım göstermiştir. sonuç olarak araştırmacılar, PDL1'i yüksek ve negatif olan hastalar arasında farklı yüksek frekanslı gen mutasyonları bulunabileceğini ve spesifik gen mutasyonu ile birleştirilen PDL1 ekspresyonunun, atezolizumab alan hastaların sağkalımını daha iyi tahmin edebileceğini belirtmişlerdir.