Polipektomi Sonrası Kolorektal Kanser Sıklığı ve Mortalite Riski

Endoskopik tarama, prekürsör lezyonların saptanması ve çıkarılması yoluyla kolorektal kanser insidansını ve mortalitesini azaltır. Konvansiyonel adenom-karsinom sekansı iyi tanımlanmış olup kolorektal kanser vakalarının çoğunu açıklasa da, sesil tırtıklı poliplerin majör öncü lezyonları temsil ettiği vakaların %20-30'u için alternatif bir yol vardır. Araştırmacılar ESPRESSO (İsveç'teki Histopatoloji raporlarıyla güçlendirilen Epidemiyoloji) kohortunda (1993-2016) ilk kolorektal polip tanısı konulan hastalarla en az 18 yaşındaki hastaları prospektif kayıt bağlantısı yoluyla eşleştiren bir kohort çalışması yaptılar. Her polip vakası için, doğum yılı, yaş, cinsiyet, biyopsi takvim yılı ve ikamet ettiği ilçe olmak üzere Toplam Nüfus Kaydından en fazla beş maddenin eşleştiği referans kişileri belirlediler. Kolorektal kanser vakaları İsveç Kanser Kayıt Defterinden tespit edildi ve ölüm nedeni verileri Ölüm Nedeni Kayıtlarından alındı. Toplamda kolorektal polipli 178.377 hasta ve genel popülasyondan 864.831 eşleştirilmiş referans birey çalışmaya dahil edildi. Polip tanısı alan hastaların yaş ortalaması hiperplastik polipler için 58.6 yıl, sesil tırtıklı polipler için 59.7 yıl, tübüler adenomlar için 63.9 yıl, tübülovillöz adenomlar için 67.1 yıl ve villöz adenomlar için 68.9 yıl idi.

Kolorektal Kanser Mortalitesi ve İnsidansı

Ortalama 6.6 yıllık takip süresince, çalışma ekibi polipli hastalarda 4.278 kolorektal kanser vakası ile 1.269 kolorektal kanserle ilişkili ölüm ve genel referans bireylerde 14.350 kolorektal kanser vakası ile 5.242 kolorektal kanser ölümünü belgelemiştir. Kolorektal kanserin 10 yıllık kümülatif insidansı hiperplastik polipler için %1.6 (%95 güven aralığı [CI] 1.5-1.7), sesil tırtıklı polipler için% 2.5 (1.9-3.3), tübüler adenomlar için% 2.7 (2.5-2.9) idi , tübülovillöz adenomlar için %5.1 (4.8-5.4) ve referans bireyler %2.1 (2.0-2.1) ile karşılaştırıldığında villöz adenomlar için %8.6 (7.4-10.1) idi. Referans bireylerle karşılaştırıldığında, herhangi bir polipli hasta, daha yüksek kolorektal kanser riskine sahipti, hiperplastik polipler için 1.11 (%95 CI 1.02-1.22), sesil dişli polipler için 1.77 (1.34–2.34), tübüler adenomlar için 1.41 (1.34–2.34), tübülovillöz adenomlar için 2.56 (2.36-2.78) ve villöz adenomlar için 3.82 (3.07-4.76) (tüm polip alt tipleri için p <0.05) oranlarında değişkenli tehlike oranlarına (HR) sahipti. Tırtıklı (hiperplastik ve sesil) polipli hastalarda proksimal kolon kanseri oranı (% 52-57), konvansiyonel (tübüler, tübülovillöz ve villöz) adenomlara (% 30-46) göre daha yüksekti. Kolorektal kanser mortalitesi için sesil tırtıklı polipler (HR 1.74, %95 CI 1.08-2.79) tübülovillöz adenomlar (1.95, 1.69-2.24) ve villöz adenomlar (3.45, 2.40-4.95) arasında pozitif bir bağlantı bulundu, ancak hiperplastik polipler (0.90, 0.76-1.06) veya tübüler adenomlar (0.97, 0.84-1.12) için pozitif bir bağlantı bulunmadı.

Araştırmacılar, herhangi bir polip alt tipine sahip hastaların bu büyük tarama-naif popülasyondaki referans bireylerden daha yüksek kolorektal kanser insidansı riskine sahip oldukları sonucuna vardı. Hem geleneksel adenomlar hem de tırtıklı polipler için ileri evre histoloji ile risk birbirine paralel olarak artmıştır. Ancak, kolorektal kanserden mortalite riski sadece sesil tırtıklı polip, tübülovillöz adenom veya villöz adenomları olan hastalarda artmıştır. Bulgular, bu 3 tipteki hastaların kolonoskopi ile izlemeden faydalanabileceğini göstermektedir. Araştırmacılar kolonoskopi ile izlemenin kolorektal kanserin önlenmesi üzerindeki etkisini incelemek için daha fazla çalışmaya ihtiyaç olduğunu belirttiler.