Psikiyatrik Tedavide Sanal Gerçeklik Kullanılabilir mi?

Sanal gerçeklik (VR) teknolojisi, fobi, travma sonrası stres bozukluğu ve diğer zihinsel sağlık durumlarının tedavisinde etkili bir rol oynayabillir. Sanal gerçekliğin psikiyatrik topluluklar için potansiyel olarak güçlü bir araç olabileceği düşünülüyor. VR ile anksiyete bozukluklarına sahip olan bireyler için korkulan ortamda var olma ve dalma hissi yaratmak için kullanılabilen, bilgisayar tarafından üretilen ortamların yaratılması mümkün olabiliyor.

Maples-Keller ve meslektaşlar ı, psikiyatrik tedavi için VR teknolojisiyle ilgili mevcut araştırmaları gözden geçirdiler. Araştırmacılar bu alandaki şimdiye kadar yapılan araştırmaların belirli anksiyete bozuklukları türleri için, maruziyete dayalı tedaviye odaklandığını gördüler. Çalışmalar, belirli fobileri olan, özellikle uçma fobisi olan hastalarda, korku veren durumlara aşamalı maruz kalma için VR uygulamaları değerlendiriyordu. Diğer çalışmalar ise savaş gazilerindeki post-travmatik stres bozukluğunun tedavisinde VR kullanımını değerlendiriyordu. Sanal gerçeklik uygulamaları, uçakta uçuş veya savaş koşulları gibi gerçek hayatta yeniden yaratılması maliyetli veya pratik olmayacak ortamları taklit edebiliyor. Ayrıca, terapistin maruziyetin "dozu" ve özel yönlerini kontrol etmesine de imkan sağlıyor. Mevcut kanıtlar, VR'nin bu tür anksiyete bozukluklarında önemli yararları olduğunu gösteriyor. Uçuş fobisi çalışmalarında, uçuşla ilgili kaygılarda önemli ve kalıcı azalmalar bildiriyor. Hastalar VR'ye dayalı terapiden memnun olduklarını söylüyorlar ve bazı durumlarda geleneksel terapiden daha kabul edilebilir buluyorlar.

VR, panik bozukluğu, şizofreni, akut ve kronik ağrı, bağımlılık ve yeme bozuklukları da dahil olmak üzere çok çeşitli koşullarda incelenirken, VR uygulamaları üzerine yapılan araştırmalar, az sayıdaki hasta ve karşılaştırma gruplarının olmaması gibi önemli sınırlamaları içeriyor. Araştırmacılar, VR yaklaşımlarını klinik uygulamaya entegre etmeden önce, akıl sağlığı hizmet sağlayıcılarının spesifik bir eğitime ihtiyaç duyacaklarını belirtiyorlar. Kafaya takılan ekranların maliyetlerinin düşmesiyle ve daha küçük akıllı telefon uygulamaları geliştirildiğinde, sanal gerçeklik uygulamalarının çoğalmasının muhtemel olduğunu aktarıyorlar. Bunların araç ve terapist olarak ele alınırken çok dikkat edilmesi gerektiğini hatırlatıyorlar.