RRMS’li Hastalarda Leptomeningeal Kontrast İyileşmesi Fokal Kortikal İncelme ile İlişkili

Nörodejenerasyon ve enflamasyon, multipl sklerozda 2 ana patogenetik süreçtir ve geri dönüşümsüz doku kaybına ve engelliliğe yol açar. Bununla birlikte, karşılıklı nedensel rol tam olarak tanımlanmamıştır. Son zamanlarda, histopatolojik çalışmalar, sekonder progresif MS'li (SPMS) hastalarda kortikal hasarla ilişkili lenfoid benzeri yapıların keşfedilmesinden sonra leptomenlere odaklanmıştır. Hastalığın erken dönemlerinde leptomeningeal enflamasyon, subpial kortikal lezyonlar ve kortikal demiyelinizasyon / dejenerasyon arasında bir korelasyon da yakın zamanda açıklanmıştır. Bununla birlikte, bu bulgular genel olarak hastalığı temsil etmeyebilir.

Leptopaneal kontrast artışı (LMCE), histopatolojik olarak görüldüğü gibi leptomeningeal enflamasyonu yansıttığı düşünülen relapsing-remitting MS (RRMS) ve SPMS hastalarında bildirilmiştir. Artan kanıtlar, LMCE'nin kortikal gri madde dokusu kaybına bağlı olduğunu göstermektedir. Ayrıca, LMCE görünüşte beyaz cevher dokusu hacminden ve beyaz cevher lezyon yükünden bağımsızdır, kortikal gri cevher ve beyaz cevher patolojisinin en azından kısmen birbirinden bağımsız olduğu fikrini destekler.

Leptomenlerin, sonuçta doku atrofisine yol açan ve çevre kortekste ilerici hasara yol açan, çözünür enflamatuar faktörlerin salınması ile karakterize olan kronik bir enflamasyon bölgesini temsil ettiği ileri sürülmüştür.

Yapılan yeni bir çalışmada, leptomeningeal kontrast artışı, olası bir leptomeningeal enflamasyon belirteci ve MS'te fokal kortikal incelme arasındaki ilişkiyi değerlendirmek amaçlandı.

RRMS’li ve SPMS'li 15 hasta, 3T tarayıcıda görüntülendi. FreeSurfer ile kortikal rekonstrüksiyon yapıldı. Leptomeningeal kontrast arttırıcı odaklar, 3DFLAIR kontrast sonrası görüntülerde görsel olarak tanımlandı ve subtraksiyon görüntüleme kullanılarak doğrulandı. Leptomeningeal kontrast arttırıcı odaklar korteks üzerinde haritalandı ve ROI'ler yüzey boyunca birçok kez dilate edilerek elde edildi (n 5, 10, 15, 20, 25, 30, 35, 40). Elde edilen ROI'ler kontralateral yarımkürenin homolog bölgesi ile eşleştirildi. Eşlenmiş testler, bireysel leptomeningeal kontrast arttırıcı odakları ve karşılık gelen kontralateral bölgeyi çevreleyen korteksin kalınlığını karşılaştırdı. Sonuçlar yanlış keşif oranı için düzeltildi.

SPMS’li Hastalarda Durum Farklı

İpsilateral ve kontralateral ROI'ler arasındaki farklar, daha büyük ROI'ler ile aşamalı olarak azaldı, ancak MS örneğinin tamamı göz önüne alındığında önemli bir etki saptanmadı. Sadece RRMS’li hastalarda, 5 (%8,53) ve 10 (%5,20) dilatasyonlar için önemli derecede azaltılmış kortikal kalınlık saptandı.

Araştırmacılar, fokal leptomeningeal kontrast artışının, RRMS'li hastalarda çevre korteksin kalınlığının azalması ile ilişkili olduğunu, ancak SPMS'li hastalarda bu ilişkinin olmadığını belirttiler. Sonuçların, leptomeningeal kontrast arttırıcı odakların varlığı ile ilişkili patolojinin, hastalığın erken dönemlerinde kortikal doku kaybı üzerinde daha güçlü, lokalize bir etkiye sahip olduğunu gösterdiğini aktardılar.