SMA Tedavisinde Sistemik mi İntraserebroventriküler Tedavi mi Daha Etkili

Spinal müsküler atrofi (SMA) bir motor nöron hastalığıdır ve dünyada bebek ölümlerinin önde gelen genetik nedenidir. Bu hastalık, hayatta kalma motoru nöron 1 (SMN1) genindeki fonksiyon kaybı mutasyonlarından kaynaklanır. İnsanlarda, ekson 7'si ağırlıklı olarak atlanan SMN2 adlı bir paralog vardır, ancak SMN2'den eksprese edilen sınırlı miktarda işlevsel, tam uzunluktaki SMN proteini, SMN1 eksikliğini tam olarak telafi edemez. SMN, spliceosomal küçük nükleer ribonükleoprotein partiküllerinin biyogenezisi için önemlidir. Ancak patogenezde rol oynayan akış aşağı splicing hedefleri belirsizliğini korumaktadır. Bu yüzden etkili bir SMA tedavisi yoktur, ancak spinal kord motor nöronlarında SMN restorasyonunun gerekli ve yeterli olduğu düşünülmektedir. Kardiyovasküler defektler dahil olmak üzere merkezi olmayan sinir sistemi (MSS) patolojileri, yakın zamanda şiddetli SMA fare modellerinde ve hastalarda, otonomik disfonksiyonu veya kardiyak dokulardaki doğrudan etkileri yansıtan hastalarda rapor edilmiştir.

SMA’da Sistemik Tedavi ile Daha Fazla Sağkalım

Yapılan yeni bir çalışmada şiddetli bir fare SMA modelinde SMN'nin MSS restorasyonuna karşı sistemik restorasyonunun karşılaştırmasını yapıldı. Çalışmada SMN2 eklemesini etkili bir şekilde düzelten ve intraserebroventriküler enjeksiyondan sonra motor nöronlarda SMN ekspresyonunu geri yükleyen bir ASIS-10-27 antisens oligonükleotit (ASO) kullanıldı.

Sonuçlar incelendiğinde ASO-10-27'nin yenidoğan farelerde sistemik uygulamasının, intraserebroventriküler uygulamadan çok daha etkili olduğu, şiddetli SMA fareleri kurtardığı ve deri altı enjeksiyonlarının medyan ömrünü 25 kat uzattığı görüldü. Ayrıca, yenidoğan SMA fareleri hepatik IGFALS ekspresyonunu azalttı, böylece dolaşımdaki insülin benzeri büyüme faktörü 1'de (IGF1) belirgin bir azalmaya yol açtı ve ASO-10-27 tedavisi IGF1'i normal seviyelere getirdi. Araştırmacılar bu sonuçların, karaciğerin SMA patogenezinde önemli bir rol oynadığını ve SMN'nin periferik dokulardaki önemini vurguladığını belirttiler. Bilim insanları çalışmalarının gelecekte ümit vaat eden bir ilaç adayının etkililiğinin erken bir habercisi olduğunu da eklediler.