Spinal Müsküler Atrofi İçin Potansiyel Bir Biyolojik Belirteç Olarak Nörofilament

Spinal müsküler atrofi (SMA), alfa motor nöronlarının dejenerasyonu ve bunun sonucunda kas zayıflığı ile karakterize ağır otozomal resesif kalıtsal bir hastalıktır. Survival motoru nöron 1 geninin (SMN1) bialelik fonksiyon kaybı mutasyonlarından kaynaklanır.

SMA'nın ilk onaylı tedavisi, normal SMN proteinini kodlayan tam uzunluklu bir formun üretimini desteklemek için, SMN2 pre-messenger RNA splaysingini değiştirerek işlevsel SMN proteinini arttırma görevi görür.

Nörofilament (NF) proteinleri, aksonal yaralanma ve dejenerasyon ile karakterize edilen çeşitli bozukluklar için potansiyel biyolojik belirteçler olarak araştırılmıştır. Bu orta filamentler, nöronlarda benzersiz şekilde eksprese edilir ve perikaryal veya aksonal dejenerasyon üzerine hücre dışı sıvıya salındığında, beyin omurilik sıvısında (BOS) ve kanda tespit edilebilir.

Yapılan yeni bir çalışmada, plazma fosforile edilmiş nörofilament ağır zinciri (pNF-H), SMA'da biyolojik belirteç olarak değerlendirildi. Çalışmada pNF-H seviyeleri, ENDEAR'a kayıtlı olan SMA'lı bebeklerden ve nörolojik hastalığı olmayan bebek ve çocuklardan alınan plazma numunelerinde ProteinSimple platformu kullanılarak ölçüldü.

SMN2 Tedavisi ile pNF-H Seviyelerinde Düşüş

SMA'sı olmayan, 7-18 yaşları arasındaki çocuklarda ortalama pNF-H plazma düzeyi 167,0 pg / mL’ydi (7.46-7.030; n = 34) ve 1 yaşından küçüklerde, 7 ila 18 yaşları arasında olanlara göre daha yüksekti. İnfantil- başlangıçlı SMA'lı ENDEAR katılımcılarında, ortalama bazal pNF-H seviyesi (15,400 pg / mL; 2390–50,100; n = 117), SMA'sı olmayan aynı yaştaki bebeklerden yaklaşık 10 kat ve SMA’lı olmayan çocuklardan 90 kat daha yüksekti. SMA'lı bebeklerde daha yüksek tedavi öncesi pNF-H düzeyleri, daha küçük yaşta semptom başlangıcı, daha erken tanı ve ilk doz, daha düşük başlangıç Çocuk Hastanesi Philadelphia Çocuk Nöromüsküler Hastalıklar Testi skoru ve daha düşük peroneal bileşik kas potansiyeli genliği ile ilişkiliydi. SMN2 modifiye edici tedavi, pNF-H seviyelerinde hızlı ve daha büyük bir düşüşle ilişkiliydi. Bu tedavi ile tedavi edilen bebekler, 2 ayda %71,9 ve 10 ayda %90,1 düşüş gösterirken, plasebo kontrol uygulanmış bebekler 2. ayda %16,2 ve 10. ayda %60,3 oranında düşüş gösterdi.

Araştırmacılar, SMA'lı bebeklerde plazma pNF-H seviyeleri yükseldiğini ve seviyelerin, ilk dozdaki yaşla ve çeşitli hastalık şiddeti belirteçleriyle ters orantılı olduğunu belirttiler. SMN2 tedavisinin, pNF-H seviyelerinde belirgin bir düşüş ve bunu takiben rölatif stabilizasyon ile ilişkili olduğunu aktardılar. Bulguların, plazma pNF-H'nin, SMA'lı bebeklerde umut verici bir hastalık aktivite / tedavi yanıtı belirteci olabileceğini gösterdiğini söylediler.