Spinal Müsküler Atrofili Hastalarda Gövde Kas Kapasitesi

Spinal müsküler atrofi (SMA), omurilikte ilerleyici motor nöron dejenerasyonu, kas zayıflığı ve atrofiye yol açar. Sonuç olarak, hastalar bağımsız olarak günlük aktiviteleri gerçekleştirmede zorluklar yaşarlar. SMA'lı çocukların doğal seyri, yalnızca üst ve alt ekstremite kaslarının zayıflığı ile değil aynı zamanda genç yaşta skolyoza neden olan gövde kas zayıflığı ile de karakterizedir.

Oturma aktivitelerini gerçekleştirirken, gövde, kinematik zincirin bir parçası olarak üst ekstremite hareketi ile etkileşime girer ve üst ekstremite hareketleri için stabil bir temel sağlar. SMA'lı hastalarda gövde fonksiyonu sadece birkaç çalışmada tanımlanmıştır. Gövde fonksiyonu ile ilgili çok az araştırma yapılması dikkat çekicidir, ancak SMA hastaları için kas zayıflığına sekonder skolyoz çocukluk çağında önemli bir problemdir.

Yapılan yeni bir çalışmada, SMA tip 2 ve 3 olan hastalarda oturma esnasında üst ekstremite görevlerini yaparken, gövde fonksiyonu ve üst ekstremite hareketleri arasındaki ilişki araştırıldı.

Araştırmacılar, SMA'lı 17 kişi ve 15 sağlıklı kontrolü, desteksiz olarak oturtarak ileri ve yanlara uzanma gibi çeşitli işler yaparken değerlendirdiler. Çalışmada eklem torku ve kas aktivitesi, maksimum istemli izometrik kasılmalar (MVIC) sırasında ölçüldü. Araştırmacılar hastalar görevleri gerçekleştirirken üç boyutlu kinematik ve normalleştirilmiş kas aktivitesini analiz ettiler.

Daha Az Gövde Torku ve Hareket Aralığı

Gövde eklem torku, SMA'lı hastalarda sağlıklı kontrole kıyasla yaklaşık %45 oranında daha azdı. Aktif gövde hareket aralığı da her yöne doğru önemli ölçüde daha azdı. Görevleri gerçekleştirirken, ortalama sırt kası aktivitesi sağlıklı kontrol ve SMA hastaları için sırasıyla MVIC'nin %27 ve %56'sıydı ve karın kasları için sırasıyla MVIC'in %10'u ve %44'üydü. Öte yandan günlük görevleri yaparken gövde hareket aralığı farklı değildi.

Araştırmacılar SMA'lı hastaların gövdelerinin sağlıklı kontrollere kıyasla daha zayıf olduğunu belirttiler. Bu durum hastalarda daha çok azalmış gövde torku ve aktif hareket aralığı olarak gözleniyordu. Ayrıca, SMA'lı hastaların görevleri gerçekleştirmek için gövde kas kapasitelerinin daha yüksek yüzdelerini kullandıklarını aktardılar. Araştırmacılar, klinisyenlerin bu durumu, müdahale gelişimi için dikkate almaları gerektiğini, çünkü maksimum kas kapasitesinin yüksek yüzdelerinin kullanılmasının yorgunluk ve aşırı kas yüklenmesine neden olacağını söylediler.