Tempolu Yürüyüş ile Diz Cerrahisi Azaltılabilir Mi?

Yeni yapılan bir çalışmaya göre diz osteoartriti olan veya bu açından yüksek risk altında olan kişiler, günde sadece 5 dakikalık tempolu bir yürüyüş ile 5 yıllık total diz replasmanı riskini azaltabilmektedir. Newark'taki Delaware Üniversitesi'nde fizik tedavi alanında araştırma yapan bilim insanları, önceki çalışmaların tempolu yürümenin yararlı olup olmadığı ya da bu hasta popülasyonunda daha fazla yaralanmaya neden olup olmayacağı konusunda değişken sonuçlara ulaşıldığını belirttiler. Bilim insanları ACR 2018’de yayınlanan bu yeni çalışmanın diz osteoarteriti olan hastalar için bir başlangıç noktası olduğunu ve bulguların sağlık hizmeti maliyetleri üzerinde de büyük etkiye sahip olacağını öne sürdüler. Mevcut kayıtlara göre 2005 yılında toplam 450.000 kişide diz protezi varken bu sayının 2030'da 3.4 milyon olacağı çalışma ile öngörüldü.

Bu beş yıllık çalışma için araştırmacılar, Osteoartrit Girişimi'ne kayıtlı olan ve çalışma süresince total diz artroplastisi geçirmemiş hastaları 48 ay boyunca çalışmalarına dahil ettiler. Ekip, çalışma katılımcılarının yürüme hızını sınıflandırmak için ivme ölçer verilerinden faydalandı. Çalışmada yürüme hızlarına göre; 1 adım/dakikadan az olanlar "yürüme yürüyüşü", 1 ila 49 adım/dk "çok hafif yürüme", 50 ila 100 adım/dk "hafif yürüme veya gezinti", 100 adım/dk veya daha üzeri ise "orta veya şiddetli yürüyüş" olarak tanımlandı. Çalışmada seçilen grubunun yaş ortalaması 65, ortalama vücut kitle indeksi 28.4 kg/m² ve katılımcıların %55'i kadındı.

Tempolu Yürüyüş, Artroplastiyi Azaltıyor

5 yıllık süre zarfında, 1854 katılımcı en az 7 gün boyunca bir ivme ölçer kullandı ve bu hastalara toplam 108 diz protezi uygulaması yapıldı. Çalışmada, günlerinin 5 dakikasını yürüme için ayırmayanlara kıyasla, 5 dakikalık orta – şiddetli yürümeye ayıran katılımcılarda total diz replasman oranının %16 azaldığı görüldü (tehlike oranı: 0,84; %95, güven aralığı: 0,72 - 0,98). Öte yandan bu sürenin 5 dakikalık çok hafif veya hafif yürümeyle değiştirilmesinin katılımcılara bir etkisi olmadı. Ek olarak, radyografik ve semptomatik diz osteoartriti olan katılımcılar arasında da bir fark bulunamadı.

Bilim insanlarına göre bu bulgular, cerrahların, romatologların ve birinci basamak doktorlarının hastaları ortak bir biçimde yönetmeleri gerektiğinin önemini vurguladı. Araştırmacılara göre daha aktif olan hastalarda, eklemleri destekleyebilecek ve kıkırdakları koruyabilecek kas kondisyonu ve sıvı üretiminin devamlılığı korundu. Çalışmada, aktif yaşamanın genel sağlık ve vücut ağırlığının da ön görücüsü olduğunun, bu durumun da eklemlere binen ağırlık üzerinde etkili olduğunun altı çizildi. Tüm bu bulguların makul bir biçimde birbirileri ile uyuştuğunu belirten araştırmacılar, çalışmalarının hem hastalar hem de sağlık çalışanları için total diz replasmanını geciktirici bir yöntemi işaret etmesi nedeniyle değerli olduğunu belirttiler.