Testis Kanseri Tedavisinde Kemoterapiyle İlişkili Komplikasyonlar

Testis kanseri, 15-35 yaş arasındaki erkeklerde en sık görülen solid malignitedir. Germ hücre tümörleri, tüm testis kanserinin %95'ini oluşturur ve en iyi tedavi edilebilen solid malignitelerden biridir. Testis kanseri hastalarının 5 yıllık sağ kalımı, her yıl Amerika Birleşik Devletleri'nde meydana gelen 400’den az ölümle %95’ten yüksektir.

Testis kanseri tedavisi, histolojik alt tip ve hastalık evresine bağlıdır. Metastatik testis kanseri olan hastalar, Uluslararası Germ Hücre Konsensüs Sınıflandırma Grubu (IGCCCG) tarafından tanımlanan kriterler kullanılarak prognostik risk gruplarına ayrılır. Sisplatin bazlı kemoterapi, metastatik hastalık için altın standart olmaya devam etmektedir.

Düşük riskli hastalığı olan hastalar için standart terapi 3 döngü bleomisin, etoposid ve sisplatin (BEP) veya 4 döngü etoposid ve sisplatin (EP) 'dir. Orta veya yüksek riskli hastalığı olan hastalar 4 döngü BEP veya 4 döngü etoposid, ifosfamid ve sisplatin (VIP) ile tedavi edilir. Relaps olmuş hastalık için kurtarma kemoterapisi, paklitaksel, ifosfamid ve sisplatin (TIP) gibi standart doz terapisini veya yüksek doz kemoterapi ve ardından otolog kök hücre naklini içerir.

Testis kanseri temel olarak genç erkeklerde görüldüğünden ve çoğu hasta tedavi edilebildiğinden, uzun süreli testis kanseri sağ kalanlarının büyük bir popülasyonu vardır. Bu nedenle tedaviyle ilişkili toksisiteyi önleme ve yönetme müdahaleleri büyük önem taşımaktadır.

Kemoterapi Öncesi Kriptoprezervasyon Önemli

Hematolojik, gastrointestinal, gonadal, otolojik, renal, nörolojik ve pulmoner toksisiteler en sık görülen akut yan etkilerdir. Hastaların çoğunun iyileşmesine rağmen, bu etkilerin bazıları kemoterapi rejimi tamamlandıktan sonra devam edebilir ve kronik sorunlar haline gelebilir. Sisplatin bazlı kemoterapiyle ilişkili geç komplikasyonlar sekonder maligniteler, kardiyovasküler hastalıklar, avasküler nekroz ve bilişsel bozukluktur. Sisplatin bazlı kemoterapi alan hastalarda ototoksisite ve periferik nöropati ile ilişkili birçok genetik polimorfizm tanımlanmıştır. Bu genetik belirteçler, bu olumsuz etkilerden en büyük risk altındaki hastaları tanımlamak için yeni bir yöntem sağlayabildiğinden, gelecekteki araştırmalar, onları testis kanseri hastaları için kemoterapiyle ilgili komplikasyonlar için bir risk sınıflandırma modeline dahil etmeye odaklanmalıdır.

Geç komplikasyonların sağ kalım ve yaşam kalitesi üzerinde önemli etkileri olabilir, bu nedenle hastaların yakın takibi geç advers etkilerin erken teşhisi ve ilişkili hasarı sınırlamak için kritik öneme sahiptir. Tüm hastalar sağlıklı bir yaşam tarzı benimsemeli ve yaşa uygun kanser tarama programlarını izlemelidir. Cinsel işlev bozukluğu ve metabolik sendrom riskini azaltmak için testosteron düzeyi düşük olanlarda hormonal takviyeye dikkat edilmelidir. Avasküler nekrozun erken teşhisi önemlidir ve kalça ağrısından şikayet eden herhangi bir uzun süreli testis kanseri sağ kalanı için ayırıcı tanıda göz önünde bulundurulmalıdır. Kemoterapiye başlamadan önce tüm hastalarla sperm kriyoprezervasyonu tartışılmalıdır.