Von Willebrand Hastalığının Moleküler Tanısı

Von Willebrand hastalığının (VWD) tanısında moleküler karakterizasyonun rolü, hastalar fenotipik analiz ile kapsamlı bir şekilde araştırıldıysa gerekli değildir. Öte yandan, bu fenotip analizlerinin bazıları mevcut değilse, doğru teşhis için hastalığa neden olan mutasyonun belirlenmesi kritik olabilir. Fenotipik olarak iyi karakterize edilen hastalarda moleküler analiz gerçekleştirmenin çeşitli nedenleri vardır. VWD'ye neden olan mutasyonu saptamak, hastalar ve prenatal tanının gerekli olduğu durumlarda aile üyeleri için yararlı olabilir. Hastalara VWD tip 1 veya 3 olarak fenotipik yöntemlerle tanı konduktan sonra moleküler analiz yapılabilir. Tip 1 ve 3'e neden olan gen mutasyonlarının araştırılması yaklaşımı, mutasyonların büyük çoğunluğunun ekson 28'de bulunduğu VWD tip 2'nin aksine, mutasyonların tanımlandığı belirli bir alan olmadığından, benzerdir.

VWD tip 3, allellerin her ikisi de farklı mutasyonları (heterozigot bileşik) veya aynı mutasyonun iki kopyasını (homozigot) barındırabilen resesif bir hastalık olarak ayrılır. VWD tip 1, ağırlıklı olarak dominant bir hastalık olarak ayrılır, bileşik heterozigot mutasyonlardan dolayı VWD tip 1 ile ilgili raporlar olmasına rağmen, yalnızca bir allel etkilenir. Bununla birlikte, VWD tip 3 hastalarda her iki mutasyonun tanımlanması hemen hemen tüm vakalarda mümkündür, oysa VWD tip 1'de araştırılan hastaların yaklaşık % 30'unda mutasyon saptanmaz. VWD tip 3'te tanımlanan mutasyonlar çoğunlukla hastalığa neden olan mutasyonlara açıktır, oysa VWD tip 1'de, sıklıkla tespit edilen anlamsız mutasyonlar, nedensel etkilerinin kesin kanıtlarının bulunmaması nedeniyle aday mutasyonlar olarak kabul edilebilir.

Hemofili ile karşılaştırıldığında, VWD'li hastaların çoğu nispeten hafif kanama belirtileri gösterir. Bu nedenle, zaman zaman tip 2 olgular ve şiddetli klinik öyküsü olan VWD tip 3 aileleri hariç olmak üzere, prenatal tanıya (PND) genellikle ihtiyaç yoktur. Her iki ebeveynin de VWD tip 3 taşıyıcıları olduğu bilinen, ciddi kanama semptomları olan ilk etkilenmiş çocukta, gen kusurlarının tanımlandığı durumlarda PND gereklidir. Geçmişte, PND, VWF'de kısa tandem tekrarların (STR) PCR kullanılarak yapılırken,. şimdi bilinen mutasyonlar için genetik sekans analizi ilk tercih edilen yöntemdir, gen mutasyonları bilinmiyorsa NGS (next generation sequence – yeni nesil sekanslama), ve gerekirse MLPA (Multiplex Ligation-dependent Probe Amplification) kullanılabilir. VWD tip 1 ve 3'e göre tip 2 varyantlarının moleküler tanısı birçok laboratuvarda yapılabilir. VWD tip 2 mutasyonlarının karakterizasyonu, tüm VWF geninin çalışmasını gerektirmez, sadece fenotipik yaklaşım kullanılarak tanımlanan spesifik fonksiyonel alanları / bölgeleri kodlayan ekzonların değerlendirilmesi gerektirir. Bu strateji, tip 2A'nın değerlendirilmesinin, bu hastaların fenotipi ile ilgili farklı fonksiyonel alanların katılımından dolayı daha karmaşık olabilmesine rağmen, tüm tip 2 VWD'lere (2A, 2B, 2M ve 2N) uygulanabilir. VWD tanısına, hem genetik analiz hem de VWF'nin fenotipik karakterizasyonu ile ulaşılabilir. Sanger sekans analizi veya NGS çoğu tip 3 ve 2 hastada mutasyonları saptayabilir, ancak VWF kusurlarına kıyasla diğer etiyolojiler, tip 1 VWD hastalarının üçte birinde VWF seviyelerinin azalmasına katkıda bulunabilir, çünkü hastaların % 30'u VWF protein kodlama dizisinde mutasyona uğramamıştır. NGS verilerinden elde edilen dozaj analizi ile birlikte NGS'nin artan kullanımı mutasyonlar için VWF'nin daha kapsamlı analizini kolaylaştıracaktır.