Yaşlı Başlangıçlı Romatoid Artritin Genç Başlangıçlı RA ile Karşılaştırılması

Romatoid artrit (RA), çoğunlukla sistemik özelliklere sahip olan eklemleri etkileyen, kronik otoimmün inflamatuar bir hastalıktır. Gelişmiş ülkelerde RA, nüfusun %0,5-1,0'ında değişen ancak önemli bir maluliyette kendini göstermektedir ve bu veriler, popülasyon anketlerinde uygulanan 1987 Amerikan Romatoloji Koleji (ACR) sınıflandırma kriterlerine dayanmaktadır. İngiltere, ABD, İsveç ve Kore gibi ülkelerde RA kayıtlarından ve gözlemsel çalışmalardan yakın zamanda yayınlanan veriler, RA insidansının yaşla birlikte arttığına dair kanıtlar sunmaktadır. 2012 yılında Humphreys ve arkadaşlarının yaptıkları çalışmada İngiltere'de 65-74 yaşındaki kohortta RA insidansının 100.000 kişi başına 87,1 (kadın) ve 58,3 (erkek) olduğunu bildirmiştir. Bu oranlar 55-64 yaşındaki kohortunkilerle karşılaştırılabilirken, insidans <45- ve > 74 yaşındaki kohortlarda daha düşük olduğunu göstermiştir. Yapılan çalışmalarda, ABD'de 60-65 yaş arasındaki bireylerin prevalansının 2003 yılında yaklaşık %2 olduğu ifade edilmiş olup yaşlı başlangıçlı RA'nın (EORA) daha genç başlangıçlı RA'ya (YORA) kıyasla farklı bir hastalığı temsil edip etmediğinin biraz tartışmalı olduğu belirtilmiştir. Bununla birlikte, patogeneze odaklanan son çalışmalar, yaşlanmanın RA gelişimi için bir risk faktörü olduğunu düşündürdüğünden, EORA'nın özellikleri muhtemelen farklı bir hastalıktan ziyade yaşlanma ile biriken komorbiditelerden etkilenmektedir. Bu nedenle, yaşlılarda RA ile ilgili herhangi bir tartışma veya özellikle genel hastalık yönetimi söz konusu olduğunda, daha uzun süreli RA saptanmış hasta sayısının artmasını da göz önünde bulundurmalıdır. Örneğin, klinik çalışmalarda RA'lı yaşlı hastalarda gözlenen tedavi etkinliğinin EORA hastalarına uygulanıp uygulanamayacağı tedavi seçimini etkileyebilir.

EORA, Romatoid Faktör veya Antikitrinize Protein Antikorları İle Polimiyalji Romatika, İnflamatuar El Osteoartriti veya Psoriatik Artritten Ayırt Edilebilir

Romatoid artrit (RA) yaşla birlikte görülme sıklığı, prevalansında artar ve yaşamın altıncı dekadında bir zirve olur. Yaşlı başlangıçlı RA (EORA) genetik olarak genç başlangıçlı RA'dan farklı olabilir ve yaşlanma ile ilişkili bağışıklık fonksiyon bozukluğu ile birlikte çevresel faktörler de EORA başlangıcını etkileyebilir. Sigara, periodontitis ve viral enfeksiyonlar, EORA gelişimi ile ilişkili olduğu gösterilen çevresel faktörlerin örnekleridir ve menopozdaki hormonal değişiklikler bile yaşlı hastalarda RA aktivasyonunun bir kaynağı olabilir. EORA, romatoid faktör veya antikitrinize protein antikorları ile polimiyalji romatika, inflamatuar el osteoartriti veya psoriatik artritten ayırt edilebilir. Eştanılar tedavi risk-yararını etkiler, proaktif yönetim gerektirir ve bunlar arteriosklerotik kardiyovasküler hastalık, obezite, diyabet, GI sistemi koşulları, akciğer hastalığı, böbrek hastalığı veya maligniteleri ve enfeksiyona yatkınlığı içerir. Yaşlı RA hastalarının klinik çalışmalara dahil edilmesi daha düşük olduğundan, bu gruptaki güvenlik verileri sınırlıdır ve bu durum özellikle biyolojik ajanlar için tedavi seçimini etkilemektedir. Biyolojik ajanların etkinliğine rağmen, yaşlı RA hastalarında kullanılması daha az olasıdır. Araştırmacılar Glukokortikoidlerin, yaşlılarda kullanıldığında, diğer yan etkilerin yanı sıra ciddi enfeksiyonlar, kardiyovasküler ve kırık riski ile ilişkili olduğu için sorunlu olduğunu belirtmişlerdir ve benzer şekilde, analjezikler ve NSAİİ'lerin dikkatli kullanılması gerektiğini ifade etmişlerdir. Sonuç olarak, komorbiditeler göz önünde bulundurularak, bu hastalarda, biyolojik olmayan hastalığı modifiye edici antiromatizmal ilaçlar ve biyolojikler ile hedefe yönelik stratejiler kabul edilebilir bir risk-fayda beklentisiyle uygulanabilir.