
Kemik kırığına sahip yaşlı insanlar daha yüksek ölüm riskiyle karşı karşıyadır ve bu risk yıllar geçtikçe yükselebilir. Kalça kırıklarının yaşlı insanlar arasında mortalite riskini artırdığı bilinmektedir. Kalça dışı kırıklar, tüm frajilite kırıklarının üçte birinden fazlasını oluşturur ve femur, pelvis, klavikula veya alt bacağın kırıklarını içerebilir. Kalça dışı frajilite kırıkları sonrası uzun dönem artmış mortalite hakkında az şey bilinmektedir. Yapılan yeni bir çalışmada, hangi kırıkların artmış mortalite ile ilişkili olduğu ve kırık sonrası artmış ölüm oranının ne kadar olduğu araştırıldı.
Danimarka’da yapılan ülke çapındaki kayıt-tabanlı takip çalışmasında, frajilite kırıklarını ilk kez yaşamış ve 50 yaş üstündeki tüm bireyler dahil edildi ve ölüm riski için 10 yıla kadar takip edildi. Kırık sonrası belli zaman aralıklarında kırığın ölüme katkısı, arka plan popülasyonunda zamana bağlı mortalite değişikliklerini hesaba katarak rölatif sağ kalım analizi kullanılarak incelendi.
Erkeklerde Kırık İlişkili Ölüm Riski Daha Fazla
2001 yılında 21.123 kadın (72 ± 13 yaş) ve 9.481 (67 ± 12) erkekte frajilite kırığı gelişti ve sırasıyla 10668 ve 4745 kişi öldü. Tüm proksimal ve alt bacak kırıklarından sonra artmış mortalite gözlendi. Ölümlerin büyük çoğunluğu, kırık sonrası ilk yıl içinde meydana geldi ve daha sonra artmış ölüm oranı yavaş yavaş azaldı. Kalça kırıkları, kırıktan sonraki bir yılda erkeklerde % 33 ve ve kadınlarda % 20 ile en yüksek mortalite ile ilişkiliydi. Bir yıllık artmış mortalite, femur veya pelvis kırıkları sonrası % 20-25, vertebra kırığı sonrası % 10, humerus, kaburga veya klavikula kırıkları sonrası % 5-10 ve alt bacak kırıkları sonrası % 3’tü. Kalça için 10 yıla kadar ve femurdan sonra diğer proksimal ve alt bacak kırıkları için yaklaşık 5 yıla kadar belirgin bir artmış mortalite gözlendi.
Araştırmacılar, yaptıkları çalışmanın, çok çeşitli kırıkların uzun dönem artmış mortaliteye katkıda bulunduğunu gösterdiğini belirttiler. Bunun, erken müdahalenin ne kadar önemli olduğunu vurguladığına, kırık için risk altındaki bireyleri erken belirleyip tedavilerinin sağlanmasının oldukça önemli olduğuna dikkat çektiler.
Thach Tran, Dana Bliuc, Louise Hansen, Bo Abrahamsen, Joop van den Bergh, John A Eisman, Tineke van Geel, Piet Geusens, Peter Vestergaard, Tuan V Nguyen, Jacqueline R Center. Persistence of excess mortality following individual non-hip fractures: A relative survival analysis. The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism, 2018.
+ Tüm Referansları Göster