Yoga Müdahalesi Majör Depresif Bozukluktaki Belirtileri İyileştirebilir Mi?

Dünya Sağlık Örgütü 2015 yılında depresyonu küresel engelliliğin en büyük katkısı olarak göstermiştir. Monoamin sistemlerini hedefleyen farmakolojik tedaviler majör depresif bozukluğun (MDB) semptomlarını azaltmada etkili olmasına rağmen, araştırmacılar MDB'li bireylerin %40 ila %50'sinin sadece ilaçlar ile remisyon elde etmediğini ifade etmişlerdir. Bir MDB epizodundan tam remisyon olan bireylerde nüks riski %61 daha düşüktür ve nüksü, subsendromal depresif belirtiler sergilemeye devam edenlerden 4,2 kat daha uzun süre kalmaktadır. Bilim insanları diğer etki mekanizmalarına dayanan yeni tedavilere ihtiyaç olduğunu belirtmişleridir. Monoamin eksikliği hipotezi, antidepresan ilaçların gelişmesine yol açmış olmakla birlikte, monoamin sistemlerini hedefleyen antidepresanlarla tedavi edilen depresif hastalar arasında semptom azalması veya iyileşememe gecikmesini açıklayamamaktadır.

Araştırmacılar bir amino asit nörotransmitteri olan gama aminobutirik asitin (GABA), duygu durum bozukluklarında katkıda bulunan bir faktör olarak ortaya çıktığını ve MDB'nin GABA eksikliği hipotezinin, GABA sistemindeki depresif belirtiler ve eksiklikler ile GABA_A reseptörü arasındaki ilişkiyi gösterdiğini ifade etmişlerdir. Manyetik rezonans spektroskopisi (MRS) kullanılarak MDB deneklerinde GABA düzeylerinin düşük olduğu gösterilmiş olup araştırmacılar yapılan bu makalenin, bir yoga müdahalesinin (YI), GABA sistemindeki bir açığı ele alarak MDB'deki depresif belirtileri iyileştireceği hipotezini test ettiğini belirtmişlerdir. GABA sistemi ile depresif belirtiler arasındaki bağlantı, azalan progesteron seviyeleri ile artan depresif belirtiler arasındaki ilişki ile desteklenmekte olup progesteronun, GABA_A reseptörlerine doğrudan bağlanarak GABA sisteminin işlevini modüle eden allopregnanolona metabolize edilmektedir.

Yoganın ruh halini iyileştirdiği mekanizmalardan birinin -GABA sisteminin- aktivitesi

Araştırmacılar allopregnanolonun anksiyolitik ve antidepresan etkileri olduğunu belirtmişlerdir. Yapılan çalışmada deneklere, haftada üç YI'lik yüksek dozlu bir gruba (HDG) ve haftada iki YI'lik düşük dozlu bir gruba (LDG) randomize edilmiş ve talamik GABA seviyeleri, randomizasyondan önce Scan-1'de manyetik rezonans spektroskopisi kullanılarak elde edilmiştir. Çalışmada atanan 12 haftalık müdahaleden sonra, Scan-2 elde edilmiş, hemen ardından bir YI ve Scan-3 gelmiştir. Araştırmacılar, Beck Depresyon Envanteri II (BDI-II) skorlarının Scan-1 ve Scan-3'ten önce elde edildiğini ifade etmişlerdir. Yapılan çalışmada Boston Üniversitesi Tıp Merkezi'nde taramalar ve müdahaleler meydana gelmiş olup görüntüleme McLean Hastanesinde gerçekleşmiştir.

Çalışmada denekler MDB için doksan dakikalık Iyengar yoga ve dakikada beş nefesle uyumlu nefes alma ödevleri ile kriterleri karşılamış olup GABA seviyeleri ve BDI-II. BDI-II skorlarının her iki grupta da anlamlı olarak iyileştiği gözlemlenmiştir. Araştırmacılar LDG’de Scan-1'den Scan -3'e ve Scan -2'den Scan -3'e GABA seviyelerinin önemli ölçüde arttığını ve toplam kohortta bir eğilim gösterdiğini belirtmişleridir. Çalışmada post hoc, katılımcılar Scan-2'de GABA düzeylerinde artışa bağlı olarak iki gruba ayrılmış olup son YI ve Scan-2 arasındaki ortalama süresi 3.93 ± 2.92 standart sapma (SD) günü olan, ancak son YI ve Scan-2 arasındaki ortalama süresi 7.83± 6.88 SD olan katılımcılarda Scan -2 GABA düzeylerinde artışlar gözlenmiştir. Araştırmacılar bu çalışmanın, yoganın ruh halini iyileştirdiği mekanizmalardan birinin GABA sisteminin aktivitesini arttırarak olduğu hipotezini geçici olarak desteklediğini ve bir YI'den 8 gün sonra artık gözlemlenmeyen bir YI sonrasında gözlenen GABA düzeylerindeki artışın, bir YI'den sonra GABA'daki ilişkili artışın zaman sınırlı olduğunu, böylece yükseltilmiş GABA düzeylerini korumak için haftada en az bir YI'nin gerekli olabileceğini düşündürdüğünü belirtmişlerdir