Yoğun Glisemik Kontrol Kardiyovasküler Otonomik Nöropati Riskini Azaltabilir Mi?

Bilim insanları, önleyici müdahalelerin kardiyovasküler otonomik nöropati (CAN) üzerindeki etkilerinin belirsizliğini koruduğunu belirtmişlerdir. Diabetes Care'in Ocak sayısında yayınlanan bir çalışma, yoğun glisemik tedavi gören tip 2 diyabet hastalarında kardiyovasküler otonomik nöropati (CAN) riskinin azaltılabileceğini göstermiştir. Boston'daki Harvard Üniversitesi'nden Yaling Tang ve meslektaşları, yaptıkları çalışmada tip 2 diyabetli (T2D) ve diyabette Kardiyovasküler Riski Kontrol Etmek İçin Eylem (ACCORD) çalışmasına katılan yüksek kardiyovasküler riskli bireylerde hiperglisemi, hipertansiyon ve dislipidemi gibi geleneksel CAN risk faktörlerini yoğun bir şekilde tedavi etmenin etkisini incelediklerini bildirmişlerdir. CAN, normal dağılımın beşinci persentili altındaki kalp hızı değişkenlik indeksleri olarak tanımlanmıştır. Çalışmada, 10.251 ACCORD katılımcısının %71'inde çalışma girişinde ve randomizasyondan sonra en az bir kez CAN değerlendirmesi yapıldığı bildirilmiştir. bu konular arasında yoğun müdahalelerin CAN üzerindeki etkileri genelleştirilmiş doğrusal karma modellerle analiz edilmiştir.

Tip 2 Diyabette Kardiyovasküler Otonomik Nöropati üzerinde yoğun kan basıncı kontrolü

Araştırmacılar, standart müdahale ile karşılaştırıldığında, yoğun glikoz tedavisinin, KVH'si olanlardan ziyade başlangıçta kardiyovasküler hastalığı (KVH) olmayan bireylerin neden olduğu bir etki olan CAN riskini %16 (olasılık oranı [OR], 0.84; yüzde 95 güven aralığı [CI], 0.75 ila 0.94; P = 0.003) azalttığını bulmuşlardır. Çalışmada, yoğun kan basıncı (BP) müdahalesi, özellikle 65 yaşındaki hastalarda CAN riskini %25 azaltmış olduğu gözlemlenmiştir. Araştırmacılar, fenofibrat ve CAN arasında önemli bir etki gözlenmediğini belirtmişlerdir. Yapılan çalışmanın bu verileri, yoğun glisemik tedavinin yararlı bir etkisini doğrulamakla birlikte T2D'de CAN üzerinde yoğun kan basıncı kontrolünün benzer bir faydasını ilk kez göstermektedir. Araştırmacılar negatif bir KVH geçmişinin, özellikle CAN'ın önlenmesi için yoğun glisemik kontrolden yararlanan T2D hastalarını tanımladığını belirtmişlerdir. Yazarlar, KVH geçmişine dayalı yoğun glisemik kontrolün ve yaşa dayalı kan basıncının kontrolünün etkililiğinde olası heterojenliğin bulunmasının, bu tedavinin maliyet etkinliğini en üst düzeye çıkarmak için kişiselleştirilmesine izin verebileceğini ifade etmişlerdir.